Als je de inhoud van de Gebiedsvisie Westrand leest, dan zou je haast gaan denken dat we in een lelijke armoedige wijk wonen. Zo heeft ons stadsbestuur van Roosendaal onze stad namelijk neergezet om een enorme subsidie te kunnen krijgen in Den Haag. Een miljoenen subsidie om onze prachtige groene 60-er jaren woonwijk min of meer te verkrachten door er enorme hoogbouw te gaan plannen. En ach, onze Westrand heeft die plannen helemaal niet nodig. De wijk is al mooi en groen van zichzelf. Maar dat zien de stadsbestuurders (die graag dure ontwerpbureaus uit de Randstad inhuren) helemaal niet. Die hebben dit plaatje nog nooit beleefd. Sterker nog, ze weten niet eens waar het is in de Westrand. Maarwel plannen maken, zonder overleg met bewoners.
In de Gemeente Roosendaal maakt men plannen voor de wijk Westrand in 2040. Zonder eerst te praten met omwonenden lanceert men hoogbouw en andere vreemde veranderingen in de wijk. Daarna gaat men vragen wat de inwoners er van vinden. En dat noemt men in de Roosendaalse politiek dus communicatie en participatie. Tja; daar denk ik anders over. En ik niet alleen. Er zijn tig inwoners uit de Westrand die zich zorgen maken en zich gaan laten horen. Wordt vervolgd.
Ik ben een kritisch burger. En ja, soms laat ik me horen.
Die mestfabriek toen
Jarenlang hebben we gestreden (en gewonnen) tegen dat idiote plan van de gemeente: een stinkende mestfabriek naast onze woonwijk. Varkensmest uit Oost-Brabant, hier verwerkt. Niks groen. Niks duurzaam. Gewoon commercie. Een dealtje over restwarmte van Suez, meer niet.
Roosendaal naar 100.000 inwoners?
En nu? Nu heeft de gemeente weer wat bedacht. Roosendaal moet naar 100.000 inwoners. Waarom? Geen idee. Zodat wethouders meer kunnen verdienen, misschien? Joost mag het weten.
Een woontoren van 20 hoog?
Ja, er moeten woningen bij. Daar is niemand op tegen. Maar waarom dan een woontoren van 20 verdiepingen midden in Westrand? Een wijk die nu al voor meer dan de helft uit flats bestaat.
Is dat hoe je een wijk fijner maakt? Of veiliger? Of gaat het gewoon om subsidie binnenhalen, onder het mom van “opknappen van de wijk”?
Want nee — een woontoren van 20 hoog maakt de wijk niet leefbaarder. En ook niet veiliger.
Dure bureaus met glimmende plannen
En dan die dure bureaus. Mooie plaatjes maken. Glimmende plannen. En dan komen ze ermee aanzetten alsof het al rond is. “Zo gaat het worden, kijk maar.”
Maar eerst eens luisteren naar bewoners? Eerst eens vragen wat zij willen? Nee hoor. Zo werkt het hier niet. Ons stadsbestuur vaart z’n eigen koers.
Giftige dynamiek, en nu?
Onlangs was er nog een onderzoek. Over de giftige dynamiek binnen het college. Wethouders die opstapten. Nieuwe wethouders die kwamen. En wij, bewoners? Wij horen niks.
Ja, er kwam een Weetkeet. Voor informatie. Op een donderdagochtend. Wanneer iedereen werkt. En je leest het één dag van tevoren. Via Facebook.
Elk jaar rond deze tijd, als we op het randje van de kerstdagen zitten, krijg ik altijd de behoefte om om te kijken. Om te kijken naar het afgelopen jaar. Als ik kijk naar mijn eigen gezin en geliefden, dan hadden we een mooi jaar. Waar ik dankbaar naar omkijk. Niet alles gaat goed, maar ‘veul wel’, zeggen we hier.
Ons landje?
Ach, er wonen veel mopperaars in ons land die vinden dat alles anders moet en beter kan. En natuurlijk is dat zo. Het kan beter in de zorg. Beter in Groningen. Beter bij mensen die onder de armoedegrens leven. In Den Haag zouden ze beter moeten regeren. Die tweede kamer is af en toe net een kleuterklas waar ze ruzie met elkaar maken. En waarover? Vaak lijkt het dat de ene egoïstische egotripper meer stemmen wil hebben bij de volgende verkiezingen dan die andere druktemaker. De Nederlandse politiek lijkt angstig voor alles wat anders is. Gaat er iets niet goed, dan moet er een zondebok gevonden worden. En terwijl onze overheid zich drukt maakt over allerlei randverschijnselen en grenzen, staat buiten Nederland op een heleboel plekken de wereld in brand.
Spreek je een mopperende Nederlander?
Vraag eens of ze mopperen omdat ze het zelf zo slecht hebben, of omdat er overal in de wereld oorlog is en niemand er wat aan lijkt te doen. Wie het achtuurjournaal kijkt, krijgt het vermoeden dat de wereld langzaam aan het vergaan is. Niemand grijpt in.
Kan de politiek de wereld veranderen?
Nee, ik geloof er niet meer zo in. Als we de wereld willen veranderen, dan moeten jij en ik dat samen doen. Een beetje naar elkaar omkijken. En laten we hopen dat de mensen om ons heen dat licht verder dragen. Wordt de boze buitenwereld ons even te veel, dan doen we de kachel aan, de gordijnen dicht, en gaan we lekker bij elkaar zitten.
Jaja, eindelijk is het zover. Alwel wil 50 huurappartementen gaan bouwen aan het Permekeplein in Roosendaal. Natuurlijk top dat dit al jaren overlast gevende en braak liggende terrein wordt opgeknapt. De Westrand Roosendaal mag er best op vooruitgaan.
Slechts enkele omwonenden uitgenodigd
Er was een bijeenkomst in het Huis van de Westrand. Alwel had helaas maar enkele omwonenden uitgenodigd en was complete straten vergeten te informeren. Waar mensen wonen die wel uitkijken op het plein of er direct mee te maken krijgen. Gelukkig hoorden wij ervan en hebben wat meer mensen zelf geïnformeerd.
Zes verdiepingen?!
De oude woningen die jaren geleden gesloopt zijn waren drie woonlagen hoog. De 2 gebouwen die men nu wil bouwen worden deels 5 en zelfs 6 lagen hoog. Dicht tegen bestaande huizen en natuurlijk wordt er weer eerst geroepen en dan pas overlegd. Zo jammer en zo verkeerd. Door onze eigen straat apps waren er toch nog ongeveer 50 mensen aanwezig.
Zorgen over hoogte en parkeerruimte
Iedereen maakt zich zorgen over de reeds aanwezige parkeerproblemen en niemand is blij met een gebouw van 6 verdiepingen. De buren krijgen last van meer schaduw, er komt minder zonlicht, en uiteraard inkijk in hun tuinen. Dit alles is een stuk minder als er gewoon 3 hoog wordt teruggebouwd, zoals het was.
Gemeente Roosendaal niemand aanwezig
Deze bouw moet passen binnen de gebiedsvisie Westrand Roosendaal, waar we eerder al over schreven. De Gemeente Roosendaal en medewerkers daarvan schitterden door afwezigheid.
Is dit dan participatie?
Wederom communicatie over de hoofden heen en Alwel benoemt zo een avond als “participatie”. Op de aanwezigen kwam het vooral over als: u mag protesteren, maar wel achteraf.
In 1979 haalde ik mijn rijbewijs en ergens tijdens mijn militaire diensttijd kocht ik mijn eerste auto bij Jan Schoonen op de Bredaseweg. Het was een prachtige goudbruine Opel Kadett. Toen uit 1973 of zo. Met als ik me goed herinner een 1200 cc motorblok.
In die tijd maakten we veel minder foto’s dan nu; je had toen immers een echt fototoestel nodig. Ik geloof dat ik er ergens nog 1 fotootje van heb. Altijd spijt van gehad. Mijn eerste liefde op 4 wielen dan hè. Een paar jaar later zakte ik helaas door de vloer; dat was minder haha.
En dan ineens; rij ik bij moeders door de wijk en zie ik hem staan. Een paar dagen terug. Mijn eerste Kadett. Ik ben gestopt en belde aan bij het huis waar hij stond. Daar was een jonge gast op bezoek die deze auto nu rijdt. Stomverbaasd over mijn enthousiasme.
Geen stuurbekrachtiging, geen elektrische ramen maar wel simpele techniek. Er kon weinig aan kapot. We hebben even staan kletsen en even de foto’s gemaakt die ik niet meer had. Een vurige ontmoeting.
Hier woonden mijn opa en oma Hopstaken in hun laatste jaren. En ook omaatje Knappers werd er liefdevol verzorgd. Bejaardenhuis De Brink in Roosendaal gaat momenteel definitief tegen de vlakte.
Een raar gezicht, juist in deze tijd nu de ouderenzorg zo onder druk staat. Lieve mensen van onze Thuiszorg bedrijven rennen en vliegen door stad en dorp om onze oudjes te verzorgen. Steeds moeilijker komen deze instanties aan personeel.
Al vanaf 2010 begon onze politiek met het systematisch slopen van de zorginstellingen voor ouderen. Onder Rutte 2 werden vanaf 2013 honderden bejaardentehuizen gesloten en ook in Roosendaal was De Brink (zie foto) al een tijd geen verzorgingstehuis meer. En gelukkig komt er iets nieuws…
Terwijl ik er langs rijdt, stop ik, maak een praatje met andere omstanders. De lucht van beton-stof wappert langs. Systematisch verdwijnt letterlijk elke verdieping. Natuurlijk voldeed dit gebouw niet meer aan de huidige eisen, maar was het dan zo slecht in die tijd? Zijn onze ouderen nu niet eenzamer dan toen? Wie wast er over een jaartje of 25 onze billen als we dat niet meer kunnen?
Het zijn vragen die bij het beton-puin liggen, en worden afgevoerd. Heel benieuwd ben ik wat onze politiek de komende jaren aan de ouderen-zorg gaat doen. Hoe lelijk het gebouw ook was, er is zoveel liefde van mens tot mens gegaan.
Met een woontoren van 15 tot 20 verdiepingen hoog, op deze locatie?
Een paar jaar terug kwam onze prachtige groene wijk De Westrand negatief in het landelijke nieuws. Als zogenaamde achterstandswijk van Roosendaal. Terwijl er momenteel echt wel meer wijken uit de 60-er en 70-er jaren stevig aandacht verdienen, heeft ons stadsbestuur duidelijk voor De Westrand gekozen. En, laat ik meteen toegeven, dat die wijk mooier, beter, gezonder en veiliger kan, dat zijn we natuurlijk met iedereen eens.
Voorlichtingsavond, is dat communiceren?
Op 28 november presenteerden diverse stakeholders en de gemeente de eerste plannen aan de buurtgenoten in het Huis van de Westrand. Daar bleek al snel dat alle aandacht van de gemeente vooral ging naar 3 bouwlocaties. Het Permekeplein (wat al jaren voor schandaal erbij ligt), de Liebau locatie (braakliggend terrein) en de BDO locatie. Overal wil men stevig de hoogte in, hoger dan vorige gebouwen waren/zijn.
Op de BDO locatie, hoek Burg. Freijterslaan en Jan Vermeerlaan kregen we op die avond van november te horen dat men een woontoren van 15 woonlagen in gedachten had.
Toen we op de avond van 29 februari de 2e bewonersavond gingen bijwonen, bleek men ineens te spreken over 15 tot 20 woonlagen. Dat daarbij hele delen van de Frans Broosstraat en Frans Halslaan de hele middag in de schaduw komen te liggen, tja, daar ligt ons stadsbestuur niet van wakker.
Megalomane plannen
Nee, het college van Roosendaal wil rond 2040 naar 100.000 inwoners, kost wat kost. Bij de vragen die op de eerste avond werden gesteld, kregen we op de tweede avond nog geen antwoorden. Toen de vragen wat kritischer werden, was het antwoord van de sprekers namens de gemeente: “Nee, er is een gedegen studie door stedenbouwkundigen aan vooraf gegaan, dus dat zat volgens hen wel goed”. Daar moesten wij het mee doen. Arrogantie ten top.
Ons huidige stadsbestuur krijgt wat megalomane trekjes. Een schattige wijk uit de 60-er jaren zou ineens een upgrade moeten krijgen naar een soort van Kop van Zuid.
Belabberde Gebiedsvisie
Afgelopen donderdagavond, 28 maart, hebben we met wat inwoners uit de wijk de commissievergadering van de gemeenteraad Roosendaal bijgewoond, waar de Gebiedsvisie Westrand besproken werd. Een Gebiedsvisie die overigens vol fouten en aannames zit, en waar een zonnestudie in beschreven wordt die onjuist is. Een Gebiedsvisie die gemaakt is zonder eerst met die inwoners goed te praten. De mensen die naast deze geplande monsterlijk hoge torenflat wonen, komen een groot deel van de middag in de schaduw. Wat doet dit met uitzicht? Privacy? Woongenot? Parkeergelegenheid?
Natuurlijk moet er gebouwd worden en zijn er meer woningen nodig. Maar waarom moet onze wijk Westrand ineens zo bloeden voor al de achterstallige woningbouw plannen van deze gemeente?
Snapt de wethouder de verkeerssituatie eigenlijk wel?
De wethouders die zo enthousiast zijn over deze plannen, zoals een Klaar Koenraad die dit in haar portefeuille heeft, sprak ook over smallere rijbanen in de Freijterslaan. En aanpassingen in de Jan Vermeerlaan. Heeft ze de afgelopen jaren in de spitsuren de levensgevaarlijke turborotonde op de Freijterslaan al eens bekeken? Snapt ze werkelijk wat voor een verkeersdruk er al op deze wijk rust?
Als zij en haar college zo blij worden van een markante woontoren, en zij dit zo ‘status verhogend voor Roosendaal’ vinden, waarom zetten ze deze toren dan niet in de buurt van de Vlietbrug? Daar heb je geen overlast voor omwonenden en zit je meteen bij het station. Hoe handig is dat inzake parkeren en minder autogebruik en al het treinverkeer passeert de toren.
Is hoogbouw eigenlijk groen te noemen?
Deze artist-impression ziet er best sympathiek uit omdat hij vanuit een vluchtpunt is getekend waardoor 15 tot 20 woonlagen schattig lijken.
Bron beide afbeeldingen: Gebiedsvisie Westrand Roosendaal
Een aantal politici hebben als argument aangedragen dat hoogbouw ‘groen’ is vanwege de mindere druk op de groene ruimte. Dit terwijl diezelfde politieke partijen toch al die landbouw willen aanpakken en verkleinen? Dan kun je toch prima uitbreiden met huizen bouwen.
Ik wacht op antwoord van de wethouder
Uit onderzoek is bewezen dat hoogbouw, met name in de avonduren, een gevoel van onveiligheid geeft aan mensen in die hele wijk. Terwijl we toch juist deze wijk een veiliger gevoel wilden geven?
We leven in een vrij land, en dat moeten we koesteren.
Als we 1600 kilometers naar het Oosten rijden, dan zijn we in Lviv in Oekraïne.
Iedereen kent de verschrikkelijke journaalbeelden. Iedereen die denkt dat wij in Nederland 100% van een oorlog met bombardementen gespaard blijven, die leeft misschien in een sprookje. Ik vraag mij met alle respect voor ieders keuze toch serieus af wie er dan in een toren van 15 tot 20 hoog wil wonen?
De genoemde wethouder hierboven, vind dat er voldoende onderzoek is gedaan. Niemand van deze politici is tot nu toe bij de omwonenden op de koffie geweest.
Aan Klaar Koenraad heb ik de vraag gesteld wat zij er van zou vinden als er zo een woontoren pal naast haar woning zou komen. Ik wacht nog op antwoord.
Dat is een vraag die in Roosendaal door ouderen soms gesteld wordt. Er waren natuurlijk verschillende takken. De groenteboer, de begrafenisondernemer. En de bakker.
Mijn opa, Willem Knappers, was Bakker. En duivenmelker. In de Kalsdonksestraat 69.
In een zijstraatje van de Kalsdonksestraat ben ik geboren. In het Hofstraatje, naast het Patronaatsgebouw. Als klein manneke van een jaar of 4 liepen we al te voet naar opa en oma. De bakkerij was aan de zelfde kant van de straat en we hoefden niet eens over te steken.
Als ik ergens de lucht van een bakkerij ruik, van vers warm brood, ben ik zo terug. Iets van 55 jaar geleden lijkt gisteren. “Ik kom de bakkerij binnen, achter de winkel, en meteen naast de deur rechts staat de snijmachine. Toen een heel modern apparaat. Als de broden zijn gesneden dan liggen daar de krokante korstjes. Zeldzaam lekker zijn die als je in het voorbijgaan die er achteruit pikt”.
Je hoorde dan roepen ‘kijk uit voor je vingers!’ Als opa zijn suikergoed aan het maken was, dan was de bakkerij een soort van verboden terrein voor ons als kleinkinderen. Logisch…
Oma Knappers – Nissen (zie het bordje achter de winkelruit) werkte in de winkel, en had ondertussen de tijd om 7 zonen op te voeden. Overigens hebben die mannen heel wat van elkaar geleerd hoor. Opa Knappers maakte het lekkerste worstenbrood van Roosendaal, en suikergoed was zijn specialisme. Had je een leuk autootje of poppetje dan kon je het zo kwijt zijn als model voor zijn suikergoed. Jaren later heeft mijn ome Kees samen met Tante Toos nog de bakkerij gerund. Het pikken van die korstjes brood is meer dan een halve eeuw geleden, maar ik (John) vond dat het op een website, genaamd Knappers.nl eindelijk eens geschreven moest worden.
Dus als ze vragen, ‘van welke Knappers zijdegij er ene?’
Een periode van vier jaar is voorbij gevlogen alsof het niks was. In 2018 waren de vorige gemeenteraadsverkiezingen en toen heb ik al eens uitgeschreven waarom ik toen PvdA Roosendaal ging stemmen. Zie https://www.knappers.nl/waarom-ik-pvda-roosendaal-ga-stemmen/
Nu in 2022, we zijn vier jaar verder, mogen we weer naar de stembus. Is ons land er mooier op geworden de afgelopen jaren? Het is een vraag die je op allerlei manieren kunt beantwoorden. Toch wil ik niet mopperen. Ik zoek liever naar 1 goede reden om ergens voor te zijn, dan naar 99 redenen om ergens tegen te zijn.
Wat is ons land verdeeld geraakt in de afgelopen jaren, verdeelder dan ooit. Ook door de rare pandemie die over de wereld raast lijken mensen nog harder tegen over elkaar te staan. In ons vrije Europa is het sinds enkele dagen oorlog. Het zijn rare tijden, soms zelfs angstige tijden.
Ook onze gemeente heeft behoefte aan bruggenbouwers. Verbinders. Mensen die bereid zijn om hun nek uit te steken voor de medemens. Mensen die onze stad, onze straat, onze wereld socialer maken. We hebben behoefte aan bestuurders die er niet zitten voor zichzelf, voor hun ego, maar voor de burger. Die je kunt bellen als er problemen zijn. Die problemen willen oplossen. Die ons Roosendaal mooier en liever willen maken. Die naar je luisteren.
Ik kijk niet naar partij-programma’s, met allerlei mooie praatjes. Nee, ik kijk naar wat een politieke partij de afgelopen jaren heeft gedaan voor ons.
Vier jaar terug schreef ik wat ik toen belangrijk vond:
– minder bureaucratie – een rechtvaardige stad, eerlijke kansen voor iedereen – veilig en betaalbaar wonen – passie voor groen en milieu – geen geld verkwisten aan prestige projecten – lichamelijke en geestelijke gezondheid voor iedereen, zonder bizarre wachtlijsten
De afgelopen jaren hebben we in Roosendaal met een aantal burgers ons ingezet voor een aantal zaken. Ik luisterde vaak mee naar raadsvergaderingen en opnieuw zag ik dat er één partij uitsprong die zich inzette voor bovengenoemde punten.
Twee raadsleden sprongen er voor mij uit. In hun visie, hun doortastendheid en hun sociale hart. De partij wordt gedragen door een aantal leden die allemaal hun hart op de juiste plek hebben.
Voor mij is het simpel.
In Roosendaal stem ik opnieuw op de partij met die roos.
