Spinsels, Verhaalt

Was 2022 een kutjaar?

Toch weer even omkijken?

Ja sorry mensen. Ik schrijf wel vaker dat we niet te veel moeten omkijken. Maar, toch, elk jaar heb ik er weer even behoefte aan. Meestal eind december. Kijk ik naar 2022 dan is dit wereldwijd een jaar geworden waar er weer meer mocht, Corona werd beheersbaar. En toch is 2022 ook een jaar geworden van loslaten. 

Mijn laatste biertje met Pa in de tuin, met Meneer natuurlijk altijd in beeld.
Pa laat tegenwoordig de hond uit. De maatjes zijn samen.

Loslaten, omdat het niet anders kan.

Het leven laat ons zien dat geluk niet altijd maakbaar is. In juni moesten we afscheid nemen van ons pa. Sjef Knappers, 90 is hij mogen worden, een mooie leeftijd. Pa was op. Hij wilde naar onze lieve Heer. En dat is hem liefdevol gelukt. ‘Het is goed zo’, waren zijn woorden. Vijf maanden later werd onze trouwe boxer onverwacht ziek. Onze boxer Rex noemde ik vaak Meneer. En Meneer hebben we een maandje terug in laten slapen. We zijn onze schaduw kwijt en ons huis is af en toe ons huis niet meer. Kaal…..  Om ons heen worden mensen ziek, ernstig ziek soms. Daar kun je niks aan veranderen. En kijk je naar het nieuws dan lijkt het of de hele wereld in brand staat. 

Was dit dan een kutjaar? 

Nee. Want in al het verdriet schuilt zoveel liefde. Er zijn mensen om ons heen waar we blij en warm van worden. En we hebben elkaar. We voelen ons rijk, omdat er toch altijd weer meer liefde dan verdriet op ons pad komt.

Blijkbaar kan het één niet zonder het ander.
En kan ik niet zonder jou.

Mensen, voor zover het kan, maak van 2023 een mooi jaar, wees lief voor elkaar.

Spinsels, Verhaalt

Pa zijn oude Pontiac

Wielerliefhebbers kennen hem. Wim van Est. Een legende. Als eerste Nederlander reed hij in 1951 in de gele trui tijdens de Tour de France. Bijnamen van van Est waren: De Locomotief, IJzeren Willem, De Knoest en De Beul van ‘t Heike. Op de dag dat hij startte in het geel, kukelde Van Est een ravijn in.

Wim van Est: “Mijn hart stond stil, maar m’n Pontiac liep!”

Nadat ze hem 70 meter naar boven hadden getakeld was zijn gevleugelde uitspraak: “Mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep nog!” Van Est is uiteindelijk 80 jaar geworden. Hij overleed in Roosendaal in 2003. Mijn pa mocht het graag over hem hebben.

Ons Pa kreeg natuurlijk enkele jaren na de val van De Knoest ook een Pontiac horloge, eentje met drie sterren, de Pontiac Nageur. Zo’n horloge dat je nog zelf moest opwinden, zonder batterijtjes dus. Jaren terug had hij het opzij gelegd. Het liep slecht, viel telkens stil, en pa kreeg ergens een jaar of 10 geleden een horloge van Bndestem met grote cijfers, daar zag hij beter de tijd. De Pontiac belandde in zijn nachtkastje. Nu is ons pa deze zomer op de respectabele leeftijd van 90 jaar overleden. Uit de tijd geraakt, zoals we ook wel zeggen. We waren een week terug bij moeders aan het snuffelen in zijn kastje met oude brillen, en vonden een oud horloge. Pa zijn Pontiac.

Zou hij het nog doen?

Ik moest denken aan de verhalen over Wim van Est toen ik het horloge bekeek.

Enfin, opgewonden wond ik het klokje op, en wat denk je?

Hij loopt op de seconde gelijk. Elke ochtend even opwinden, en het oude horloge doet de krachten uit de vorige eeuw eer aan. Van Ma mocht ik het klokje cadeau hebben. Hij krijgt nog een servicebeurtje hoor, maar ondertussen loopt hij al meer dan een week precies secuur bij. 

Pa is uit de tijd, maar zijn Pontiac loopt nog hoor.

Spinsels

In Alles

Ik word half dromend wakker…
Hoor een vogel in de tuin.
Het is een riedel van trouw.
En hoe ik ook luister…
In alles hoor ik jou.

Een wandeling door het bos.
De zon schijnt door de bomen.
En verjaagt er de kou.
Waar ik ook kijk…
In alles zie ik jou.

Ik smeer een boterham 
en pak een kop thee.
En ik lunch met mijn vrouw.
In haar ogen zie ik verdriet. 
Ons hart schuilt bij jou.

‘s Avonds fiets ik naar huis…
gevolgd door lange schaduwen.
De lucht wordt grauw.
En waar ik ook rijd,
De route is van jou.

Ik ga maar eens slapen.
Leg mijn lijf in mijn bed,
mijn hoofd op mijn mouw.
Zacht roept een traan,
dat hij rolt voor jou.

Ach, het is geen ramp.
Dat je hier niet meer bent.
Want het is mijn hart,
wat jou altijd herkent.

Ver ben je nooit.
Nee, in alles dichtbij.
Waar ik ook ben.
Ik voel je in mij.


(dit gedicht schreef ik, John, op 3 juli 2022, enkele weken na het overlijden van mijn pa)

Spinsels

Wilde haren & Chardonnay

Weergaloze debuutroman aan het schrijversfirmament

‘Wat doe je als je aan de rand van de afgrond staat met geknakte vleugels? Spring je? Met de moed der wanhoop die je zo goed kent? Of blijf je weifelend drentelen? Nathalie sprong. Ze neemt de lezer mee in haar weergaloze vlucht naar de tomeloze hoogtes en diepste krochten van het bestaan. De must-read voor iedereen die ooit schaamteloos liefhad.’

-Christine Pannebakker, schrijfster van Vrouwenpower en De maagd is terug.

Waar gaat het over?

Als Nadieh Cas na 20 jaar opnieuw ontmoet is hij slechts een schim van de vigoureuze man uit haar herinnering. Een leven vol geweld, drugs en onvervulde dromen eist zijn tol. Een tol die hoger is dan hij wil betalen. 

Zij is zichzelf en de weg kwijt als ze beseft dat haar leven één grote leugen en teleurstelling is. Niets is wat het lijkt en de schone schijn van een quasi ideaal bestaan kan niet langer worden opgehouden. De onvermijdelijke scheiding van haar grootste liefde en heftigste opponent is zowel een vloek als een zegen.

Twee gebroken zielen vinden elkaar in een gedeeld verleden en een gezamenlijke hoop op een toekomst. Je bent niet waar je denkt te zijn, rock bottom kent meerdere dieptes.

Kort voorproefje (smaakt naar meer)

‘Opeens voel ik me speciaal en uiterst volwassen. Zouden anderen het aan de gloed op mijn gezicht kunnen zien? Zouden ze kunnen zien dat ik nu weet hoe het voelt om te begeren en begeerd te worden? In mijn beleving zijn wij door deze bijzondere nacht voor altijd met elkaar verbonden.’

Wie schreef dit?

Nathalie Schalke

(1972) is journalist, interieurstylist en schrijfster. Haar debuutroman Wilde haren & Chardonnay,schreef zij in een idyllische casita op een berg in het groene noorden van Portugal. Momenteel werkt zij aan de opvolger van haar debuut: Sambuca Black.

Facts:

Titel:​​​ Wilde haren & Chardonnay
Schrijfster:​​ Nathalie Schalke (Breda)
Pagina’s:​​ 254 ISBN:​​​978 909 036 3301
Prijs:​​​€ 22,95
Beschikbaar:​​ Vanaf 1 september 2022
​​​

BESTELLEN; vanaf nu op www.storytellconcepten.nl/shop

Officiële lancering:   15 september 2022, van 16.00 tot 19.00 te 
Café Boutique Marie Breda

​​​Reserveer hier je plek: 

Get ready for the Launch

Nog meer feest: ​Wilde haren & Chardonnay Diner bij Onlce Jean

​​​Reserveer hier:

​​​https://www.storytellconcepten.nl/product/after-launch-diner/

Spinsels

Om Te janken, zo mooi

Een reactie plaatsen

Het is al weer bijna 9 zomers geleden dat Maarten van Roozendaal ging hemelen. Juli 2013. Ergens in het jaar daarvoor hebben wij hem nog live mogen zien in de Schouwburg de Kring in Roosendaal. Daarna even gesproken. Heerlijk gewoon, nul arrogant. Dit nummer MOOI zagen wij live vertolkt worden door deze held. Elke lente wil ik het luisteren. En telkens als ik hoor kunnen spontaan de tranen komen. Nog steeds niet wetend of het van verdriet of van geluk is. Om te janken zo mooi!

Wat een nummer. Wat een artiest.

Spinsels

Wat ga jij stemmen?

Een reactie plaatsen

Een periode van vier jaar is voorbij gevlogen alsof het niks was. In 2018 waren de vorige gemeenteraadsverkiezingen en toen heb ik al eens uitgeschreven waarom ik toen PvdA Roosendaal ging stemmen. Zie https://www.knappers.nl/waarom-ik-pvda-roosendaal-ga-stemmen/

Nu in 2022, we zijn vier jaar verder, mogen we weer naar de stembus. Is ons land er mooier op geworden de afgelopen jaren? Het is een vraag die je op allerlei manieren kunt beantwoorden. Toch wil ik niet mopperen. Ik zoek liever naar 1 goede reden om ergens voor te zijn, dan naar 99 redenen om ergens tegen te zijn.

Wat is ons land verdeeld geraakt in de afgelopen jaren, verdeelder dan ooit. Ook door de rare pandemie die over de wereld raast lijken mensen nog harder tegen over elkaar te staan. In ons vrije Europa is het sinds enkele dagen oorlog. Het zijn rare tijden, soms zelfs angstige tijden.

Ook onze gemeente heeft behoefte aan bruggenbouwers. Verbinders. Mensen die bereid zijn om hun nek uit te steken voor de medemens. Mensen die onze stad, onze straat, onze wereld socialer maken. We hebben behoefte aan bestuurders die er niet zitten voor zichzelf, voor hun ego, maar voor de burger. Die je kunt bellen als er problemen zijn. Die problemen willen oplossen. Die ons Roosendaal mooier en liever willen maken. Die naar je luisteren.

Ik kijk niet naar partij-programma’s, met allerlei mooie praatjes. Nee, ik kijk naar wat een politieke partij de afgelopen jaren heeft gedaan voor ons.

Vier jaar terug schreef ik wat ik toen belangrijk vond:

– minder bureaucratie
– een rechtvaardige stad, eerlijke kansen voor iedereen
– veilig en betaalbaar wonen
– passie voor groen en milieu
– geen geld verkwisten aan prestige projecten
– lichamelijke en geestelijke gezondheid voor iedereen, zonder bizarre wachtlijsten

De afgelopen jaren hebben we in Roosendaal met een aantal burgers ons ingezet voor een aantal zaken. Ik luisterde vaak mee naar raadsvergaderingen en opnieuw zag ik dat er één partij uitsprong die zich inzette voor bovengenoemde punten.

Twee raadsleden sprongen er voor mij uit. In hun visie, hun doortastendheid en hun sociale hart. De partij wordt gedragen door een aantal leden die allemaal hun hart op de juiste plek hebben.

Voor mij is het simpel.

In Roosendaal stem ik opnieuw op de partij met die roos.

Het kan geen toeval zijn.

Ik stem sociaal, ik kies PvdA Roosendaal.

 

Spinsels, Wakkermaker, Zijdelingse info...

RoosendaaL en bomen, bureaucatie Ten top

2 reacties

Al vier jaar lang negeerde de gemeente Roosendaal onze zorgen en klachten over metershoge Taxodiums naast onze huizen. Bomen waar ik enorm van hou maar die zo kolossaal niet tegen gevels van huizen mogen leunen. Schades vergoeden ze niet. Bomen van 22 meter die je huis ondermijnen met hoge risico’s bij storm. De gemeente ontkent al jaren dat er 2 ziek zijn. Uiteindelijk een dag voor de storm Eunice toont het door ons afgedwongen onderzoek aan dat we al jaren gelijk hadden en moet er die ochtend in alle haast gekandelaberd worden. Dan kan die kapvergunning waar ze al jaren mee dwepen ineens wel gepasseerd worden. Natuurlijk gebeurt dit alles pas na het dreigen met juridische stappen. Over een paar maanden gaan er 2 om. Zo werken de ambtenaren in Roosendaal. Pennywise and pound foolish. De monumentale bomenlijst is belangrijker dan de veiligheid van de burger. En dan achteraf toch nog e-mailen naar mij met het toontje dat ze ons een gunst hebben verleend. Terwijl ze alleen maar zichzelf juridisch indekken, donders goed wetend dat wij burgers al jaren in het gelijk stonden. Elke ambtenaar zou eens een jaartje verplicht in het bedrijfsleven moeten werken. Niet langer hoor want dan zou zo een bedrijf onherroepelijk failliet gaan.

 

Spinsels

Harry beffers

Een reactie plaatsen

Het zal ergens eind 90-er jaren zijn geweest. Ik werkte bij de oude uitgeverij High Profile. We maakten dikke jaarboeken en tijdschriften (over marketing en evenementen) in de zakelijke markt. Een gezellige tijd. Wat hebben we gelachen.

Het bedrijf was inmiddels zo gegroeid dat we tijdens de lunch in Nieuwegein toch altijd wel twee tafels nodig hadden om soms wel met twintig mensen tegelijk te lunchen. Dat was een gezellige boel. Er lag dan altijd wel ergens een draadloze telefoon op tafel. Als er dan iemand tijdens die lunch belde en Ronald kon de telefoon te pakken krijgen dan hield hij er nogal eens van om wat verwarring te zaaien.

Een verkoper van een kopieer machine bedrijf belde ons over een nieuwe full colour printer. Ronald nam op en we hoorden hem zeggen: “Ahhhh, voor een printer? Dan moet u de man van onze repro afdeling hebben…. Harry Beffers. Ogenblik, ik verbind u door”.

Ik kreeg dan de telefoon in mijn handen, en er restte mij niets anders dan op te nemen met ….

“Beffers.”

De verkoper begon zijn verhaal over de machine, en al snel kwam ik als verkoper van High Profile er achter dat het een potentiële klant betrof. Hij had een geweldige machine, waar wij best behoefte aan hadden voor proefdrukken. Andersom was het een potentiële klant voor ons. Of ik, “Harry Beffers”, even naar Almelo wilde komen?

De afspraak werd gemaakt.

We hebben nog even overwogen of we visite-kaartjes zouden laten drukken met de naam Harry Beffers erop. Dat hebben we niet meer gedaan. Bij binnenkomst een paar weken later vertelde ik de ondernemer aldaar hoe mijn naam Beffers in alle schijtlolligheid tijdens zijn belletje werd geboren.

Hij kon er enorm om lachen, we deden meteen zaken.

WakkerMaker. Gelooft niet alles wat hij denkt!