‘Van welke Knappers zijdegij er ene?’
Dat is een vraag die in Roosendaal door ouderen soms gesteld wordt. Er waren natuurlijk verschillende takken. De groenteboer, de begrafenisondernemer. En de bakker.
Mijn opa, Willem Knappers, was Bakker. En duivenmelker. In de Kalsdonksestraat 69.
In een zijstraatje van de Kalsdonksestraat ben ik geboren. In het Hofstraatje, naast het Patronaatsgebouw. Als klein manneke van een jaar of 4 liepen we al te voet naar opa en oma. De bakkerij was aan de zelfde kant van de straat en we hoefden niet eens over te steken.
Als ik ergens de lucht van een bakkerij ruik, van vers warm brood, ben ik zo terug. Iets van 55 jaar geleden lijkt gisteren. “Ik kom de bakkerij binnen, achter de winkel, en meteen naast de deur rechts staat de snijmachine. Toen een heel modern apparaat. Als de broden zijn gesneden dan liggen daar de krokante korstjes. Zeldzaam lekker zijn die als je in het voorbijgaan die er achteruit pikt”.
Je hoorde dan roepen ‘kijk uit voor je vingers!’ Als opa zijn suikergoed aan het maken was, dan was de bakkerij een soort van verboden terrein voor ons als kleinkinderen. Logisch…
Oma Knappers – Nissen (zie het bordje achter de winkelruit) werkte in de winkel, en had ondertussen de tijd om 7 zonen op te voeden. Overigens hebben die mannen heel wat van elkaar geleerd hoor. Opa Knappers maakte het lekkerste worstenbrood van Roosendaal, en suikergoed was zijn specialisme. Had je een leuk autootje of poppetje dan kon je het zo kwijt zijn als model voor zijn suikergoed. Jaren later heeft mijn ome Kees samen met Tante Toos nog de bakkerij gerund. Het pikken van die korstjes brood is meer dan een halve eeuw geleden, maar ik (John) vond dat het op een website, genaamd Knappers.nl eindelijk eens geschreven moest worden.
Dus als ze vragen, ‘van welke Knappers zijdegij er ene?’
Van de Bakker dus.
