“Het woord ’tijdwinst’ vind ik het gekste woord wat er ooit is uitgevonden.
Alsof je tijd op kunt sparen.”
Deze prachtige uitspraak kwam ik tegen op de site van Jan Koehoorn. Het is min of meer een inzicht wat Einstein ons wetenschappelijk heeft geprobeerd te verklaren, maar wat niet voor iedereen te begrijpen valt. Op het moment dat je ons “hier en nu” niet beschouwt vanuit beperkingen in tijd en ruimte, komt dit inzicht bovendrijven. Zie mijn eerdere posting hierennu waaruit ook valt op te maken, dat je geen tijd kunt winnen. Tijd is door ons mensen bedacht.
Jan Koehoorn is binnen de wereld van zelfonderzoek een bekende. Op zijn site kun je ook video-opnames bekijken van gesprekken tijdens Satsangs, waarbij telkens getracht wordt om door te dringen, tot dat wat is. De vraag die centraal staat is “Wie ben ik werkelijk?” Persoonlijk geniet ik van deze opnames. Maar ja, wie ben ik?
Tijd kun je niet sparen. Mogelijk wel besparen, door tijd in iets effectiefs ipv iets onzinnigs.
Maar waar blijft die tijd dan Bob, die je bespaard hebt?
Volgens mij heb je hooguit energie bespaard, maar tijd?
Als je echt geen tijd wilt verspillen en meer efficientie nastreeft dan kun je je het best richten op ‘Stilte’ en niets doen.
De actie die dan mogelijk ontstaat komt zo rechtstreeks vanuit het Tijdloze.
Een tijdloos leven klinkt mij als muziek in de oren.
Maar in onze cultuur is het lastig om op deze manier te leven,en het hoeft ook niet zo extreem.
Onze kloktijd is juist een handig middel, om onze Tijd beter te gebruiken, wensen realiseren door ze een “eindtijd “te geven, als je geen eindtijd vaststeld, dan neemt voor je het weet het ego het over,en raak je dus eigenlijk ” uit de Tijd “.
De Tijd tot vriend maken ,eigenlijk zijn we allemaal ” managers van ons eigen leven, en onze Tijd “.
Als je geen contact meer hebt met het nu, jezelf gaat “problematiseren ” doordat we in onze gedachten blijven hangen gaat de Tijd snel.
Als je uit je denken stapt, en je bewust wordt met volle aandacht voor je omgeving,vertraagt je tijdsbeleving.
Meestal is ons ego binnen ons aan het woord, in een eindeloze stroom van gedachten, over ons leven, over gisteren en morgen.
” We dwalen rond in tijden die niet de onze zijn”.
Maar er zijn tijden dat ons innerlijk commentaar even zwijgt, en dat zijn de momenten waaop onze tijdsbeleving vertraagt b,v, noodsituaties.
Tijd zit hem volgens mij in het wachten, je gedachtenstroom tot rust brengen.
Als je veel energie aan de omgeving geeft, moet je zorgen dat er nieuwe energie binnenkomt.
Dat moet in balans zijn.
Zorgen dat je je Tijd heilig maakt, met een zuiver bewustzijn en moed voor aandacht waar je mee bezig bent.
Die Heilige Tijd in je agenda durven zetten.
Elke nieuwe dag….. ” Heilige Tijd Maken ”
Ria
“Stilte en niets doen” kost mij teveel tijd. Ik wil ontdekken, zien, ruiken, proeven en leren door te doen. (wat niet wil zeggen dat ik nooit de stilte opzoek: natuur!)
En met tijd besparen bedoel ik dat je de beschikbare tijd (16 uur per dag) gebruikt voor nuttige dingen, en daar hoort niets doen bij mij niet bij.
Ik hoor, zeg maar, tot de categorie “eight days a week”.
(voordat mensen mij mogelijk gaan stigmatiseren tot stresskip: dat ben ik niet)
Tijd is dus eigenlijk iets “selectiefs” voor de mens.
Iets nuttigs doen blijkt voor de een zonde van zijn tijd te zijn, omdat de activiteit hem of haar niet aanspreekt. Terwijl diezelfde activiteit voor een ander heel belangrijk kan zijn en dus een heel belangrijke invulling van zijn/haar tijd blijkt te zijn.
Kortom laten wel elkaar, laten genieten van de dingen die we doen in onze eigen tijd en elkaar daar wat meer waardering voor geven en belangstellend naar vragen.
Dikke knuffel van Ilse, die heerlijk 3 dagen heeft genoten van de tijd met Geke en Rens bij tante Oda en ome Hans (en ja heerlijk heeft gegeten, vooral de appelmoes John !!)
Je moet vaak de tijd de tijd geven, door te wachten, net zoals je je voegt naar het ritme van de aarde, van de seizoenen.
De Tijd van wachten bij de kassa in de supermarkt, Tijd van wachten in een wachtkamer, de Tijd van wachten als je ziek bent, afhankelijk bent van de barmhartigheid van je naaste.
Dat Tijdsbesef die gedachtenstroom vergroten en te overstijgen
We willen meester zijn over alles, dus ook over de Tijd die zonder onze controle anders wegtikt.
Niet ik vul mijn agenda,maar onze agenda vult ons leven.
We zijn niet verslaafd aan werk, maar verslaafd aan Haast.
Laast las ik een artikel dat kennis voorbijgestoken wordt door snelheid als lijfspreuk ” Ik denk, dus ik ben ” is in onze tijd geworden: “Ik ren, dus ik ben. ”
Tot we door schade en schande een tik krijgen van de Tijd
Ria
Zoveel te doen, zoveel te ontdekken, zoveel te zien.
Ik haast me naar het bos. Daar, midden in het bos aan de rand van een open vlakte, heb je uitzicht over het dal. Er is een flinke stronk waar je met z’n tweeën kunt zitten. Ik zie de wolken voorbijrazen, de zon flikkert in de plassen die voor me liggen. Ik sta op, veeg wat zand van mijn broek en haast me naar de andere kant van het bos. Daar, op de heide, vlakbij de jachtcabine, loopt een troep herten. Het mannetje voorop, zijn grote gewei gooit hij in zijn nek als hij mij ruikt. De hindes rennen achter hem aan. Ik haast me, naar huis. De boomklever zingt het hardst als de zon gaat zakken. Ik word doof van die vogel. maar wat is hij mooi en wat zingt hij prachtig.
Zoveel te zien, zoveel te ruiken en zoveel te ontdekken!
Ik pak mijn agenda om te zien wat ik morgen ga doen: de witte pagina’s zeggen niks. Ik neem me voor om dat ding ’s avonds in de haard te verbranden: niet nodig.
Winter Tijd
Er wordt de komende dagen weer sneeuw verwacht.
Hoe vaak heb ik dit winterseizoen te horen gekregen dat we genoeg sneeuw gehad hebben, dat die “rotzooi ” nu maar weg mag blijven.
Het moet maar Lente worden.
We zijn niet meer geaard, voelen geen verbintenis meer met de seizoenen.
We kunnen niet meer wachten, willen meester zijn ook over de natuur.
Heeft u nog even Tijd om te Wachten?
De Lente is begonnen, onder de aarde maakt de natuur zich klaar.
Konden we onze omgeving maar bekijken met de verwonderde blik van een kind, onze hersenen nieuwe prikkels geven om te verwerken, Tijd die daardoor langzamer loopt.
Zit ik zaterdag `s morgens jouw blog door te lezen en las ik een stuk over tijd. Al lezend gingen mijn gedachten ermee op de loop en voor ik het wist waren er 20 minuten voorbij.
Bij het lezen van alle reacties dwaalden mijn gedachten af naar het besef tijd.
Wat is tijd?
Als wij aan tijd denken, denken we dan ook niet aan een klok?
Als ik vakantie of weekend heb gebruik ik het liefst geen klok. Maar zonder schijn je tegenwoordig ook niet te kunnen.
Wakker worden kan op mijn biologische klok ( alleen in het weekend en op vakantie ) maar dan..
Brood, daarvoor moet je al vroeg in de winkel zijn anders is het op.
Terwijl ik mijn boodschappenlijstje aan het maken was stond ik in de kelder en keek ik mijn voorraad na.
Op alles staat een houdbaarheidsdatum ( lees tijd ).
Op maandag moet ik om 11.00 uur op mijn werk aanwezig zijn. ( dat wil mijn werkgever graag )
Ik heb nog nooit een pols horloge gedragen want overal zijn klokken aanwezig. ( computer, klokje in auto, kerktoren, billboards langs de weg )
Afspraken worden gemaakt en daar komt een agenda aan te pas. ( lees tijd ).
En toch kan ik genieten van alles. Van afspraken die ik
zelf heb gemaak en de ruimte die ik daar tussen heb. Met familie en vrienden.
Dingen die zomaar op mijn pad komen.
Natuurlijk zit ook ik soms in de wave van gehaast zijn en sluiten mijn ogen om te zien. En ja hoor Ria, ook ik zou soms weer als een kind de wereld willen zien.
Tijd van Verlangen.
Tijd van verlangen moet rijpen.
We kunnen daar niet mee omgaan, we willen in het leven KORTSTONDIGE VERVULLING, daardoor maken we veel kapot en lopen onszelf voorbij, forceren onszelf te vaak, hebben geen Tijd om te luisteren naar het ritme van het leven.
Tijd van verlangen, naar levensvatbaarheid van nieuw Leven.
De Tijd de Tijd geven, Wachten in waakzaamheid.
De Tijd durven uithouden tussen Verlangen en Leegheid.
Hi hi Leuk citaat. Weer een leuke Paradox. Want Jan Koehoorn heeft mij heel wat Tijdwinst gegeven.