In Spaak kijkt schrijver Pierre Carrière terug op de burn-out die hem in 2003 overviel. Vijf jaar later leest hij in zijn tuinhuisje in het dagboek dat hij tijdens die zware periode bijhield. Hoewel de aanleiding van het boek zijn burn-out is, gaat Spaak over universele thema’s als rouwverwerking, angst, loslaten, omgaan met pijn, analyseren van de opvoeding, verkrijgen van zelfinzicht en persoonlijke groei. Het boek zet de lezer aan het denken. Vooral over zichzelf.

Wanneer de schrijver in de zomer van 2003 zijn moeder achter moet laten in een verpleeghuis, is het op. Die zwarte dag bleek de laatste druppel. Enkele dagen erna ligt hij trillend in bed, bevangen door angsten. In zijn drukke leven met twee kleine kinderen, een eigen reclamebureau en veel vrienden was te weinig ruimte ingeruimd om verdriet te verwerken. Bijvoorbeeld het rouwen om zijn vroeg overleden vader en tergend langzaam dementerende moeder.
Spaak geeft inzicht in de oorzaken van de burn-out, die zich buiten maar vooral binnenin de schrijver bevinden. Carrière neemt de lezer mee in zijn proces van herstel en beschrijft onder andere sessies bij een psycholoog, haptonoom en natuurgenezer. Hij leert dat een burn-out een ziekte en genezing, pech en een zegen tegelijkertijd is. Een ervaring die dwingt tot verandering van levensritme en acceptatie van gebeurtenissen en karaktereigenschappen.

Carrière hanteert een vlotte, directe schrijfstijl. Zijn humor zorgt ervoor dat Spaak nergens ‘loodzwaar’ wordt, ondanks het onderwerp burn-out. Bovendien wisselt de schrijver de dagboekverhalen af met luchtige stukjes over het reilen en zeilen rond zijn tuinhuisje. Hierin komt zijn liefde voor vogels en de natuur aan bod. Een prettig leesbaar boek waarin veel mensen rond de veertig met een druk bestaan zich in zullen herkennen. Zeker die lezers die ook ‘tegen zichzelf zijn aangelopen’; die een periode hebben gehad waarin ze gedwongen werden hun denken, doen en keuzes eens goed te analyseren. Hoewel Spaak een autobiografische roman is, en dus geen zelfhulpboek, kunnen mensen er veel aan hebben en kan het ook preventief werken.

Uit Spaak:
‘Wat veel mensen ‘jezelf veranderen’ noemen is niet zozeer iemand anders worden, maar juist meer jezelf. Het is eerder oude blokkades opheffen dan nieuwe eigenschappen aanleren.’

‘Ze moeten in het middelbaar onderwijs eens wat meer aandacht besteden aan Nietzsche in plaats van aan Napoleon.’

‘Geluk is geen permanente toestand die te bereiken is door de juiste stappen van zijn handleiding te volgen.’