2018 is een dag jong; nu kan ik zeggen: Afgelopen maand december bestond mijn blog Knappers.nl 10 jaar. In december 2007 ben ik begonnen met schrijven, aanvankelijk geïnspireerd door de Advaita Vedanta filosofie. Een oude filosofie die mij inzichten heeft gebracht waardoor ik een relaxter leven heb gekregen. Knappers.nl werd een kladblok van mijn leven waarop ik in gesprek kon met mijn zelf. Dingen op een rijtje kon zetten. Van me af kon schrijven. En de lucht in kon gooien. Ik heb liefdevolle artikelen geschreven, maar ook boze columns. Aangeklopt bij de plaatselijke overheid. Bomen kunnen redden en met heel wat “anti stigma” artikelen een paar mensen aantoonbaar gelukkiger kunnen maken.

Mijn blog heeft mij de vrijheid van het schrijven gegeven. Ik ben geen journalist, hoef geen enkele hoofdredacteur te plezieren en vooral geen enkele betaler naar de mond te praten. En wat ik zakelijk ook verder doe op het internet, ik ga ook zeker niemand voor geld naar de mond praten. Soms is mijn pen de afgelopen jaren wel eens te scherp geweest. En enkele keren heb ik vast wel eens een ambtenaar hier of daar gekwetst. In mijn strijd voor een gezond en prettig leefklimaat in onze stad Roosendaal, heb ik wel eens laten zien dat rozen prachtig kunnen groeien, maar niet zonder doornen. De mens zal moeten beschermen hetgeen hij liefheeft. Vroeger met een zwaard, later met een pen, en tegenwoordig met een toetsenbord van een iPhone.

De statistieken op Knappers.nl tonen aan dat ik maandelijks gemiddeld 6.000 unieke bezoekers heb weten te bereiken. Daar hebben de laatste jaren veel Roosendalers tussen gezeten, vanwege onze strijd tegen de idiote plannen van de gemeente om naast onze wijk een mestfabriek te bouwen. Het heeft er voor gezorgd dat ik zelfs over de plaatselijke politiek ben gaan schrijven. Mijn ergernissen aan ambtelijke bureaucratie heb ik niet onder stoelen of banken gestoken. Het is een wending op mijn blog geweest die ik niet heb voorzien, maar ach: “de dingen gaan zoals ze gaan.”

Dat de dingen “gaan zoals ze gaan” is misschien wel de grootste wijsheid die ik heb op mogen doen. Dat we in dit leven weinig in de hand hebben. Dat we zoveel mogelijk moeten loslaten.

Dat ga ik in net nieuwe jaar ook doen.

Veel loslaten.

Behalve het stuur van mijn oude BMW. Dat hou ik vast.

En de liefde, die laat ik niet los.

Ik wens iedereen in het nieuwe jaar veel gezondheid en liefde. De rest rolt wel.