Gisteravond was er een unieke gemeenteraadsvergadering (laatste van dit jaar) in Roosendaal. Aan bod kwam een goed voorbereide motie van Paul Klaver, raadslid voor de PvdA Roosendaal.
Tijdens zijn betoog (zoals alleen de betere jurist dat kan) legde Paul uit waarom hij het plan opperde om als gemeenteraad naar de rechter te gaan en daar de vergunning die het college eerder aan de mestfabriek heeft verleend, aan te vechten. Een unieke situatie; waarbij natuurlijk iedereen zich afvraagt hoe de rechter dit straks gaat zien.
Hoe dan ook. Als één van de 2410 inwoners van Roosendaal, die samen met de Werkgroep Biomineralen naar de rechter gaat, kan ik dit alleen maar toejuichen. Heb zelfs nog geapplaudisseerd toen de motie werd aangenomen, maar daar was de burgemeester niet blij mee. Tja, wij zijn ook wel eens niet blij met de burgemeester.
Ach, al met al heeft politiek Roosendaal, al is het wat laat, een statement willen maken. Eigenlijk geeft een motie als deze toch aan dat iedereen vindt dat de koers gewijzigd moet worden? Wellicht gaat dit in maart dan gebeuren?
Na afloop heb ik ook de betrokken wethouders nog gesproken. Bij een hapje en een drankje. Met Toine Theunis is het altijd wat makkelijker praten. Met Cees Lok wordt het een stuk moeilijker. Communicatie is nu eenmaal niet echt zijn ding.
Ik heb het plan om beide heren het komend jaar wat minder lastig te vallen in mijn in Roosendaal goed gelezen blogs. De beide coalitie-partijen van wethouders Lok en Theunis hebben in ieder geval de motie gesteund. Daar moet intern een aardig woordje zijn gevallen. Prima.
Als wij bewoners (we zijn met 2410 mensen) volgend jaar de rechtszaak winnen, dan zal daarna het stadsbestuur moeten zorgen dat er geen nieuwe pogingen kunnen komen voor een volgende mestfabriek. Bestemmingsplan aanpassen, hoe ingewikkeld dat ook is bestuurders. Wie zijn billen heeft gebrand, moet op de blaren zitten. Wordt vervolgd.