Alle berichten van John Knappers

Harry beffers

Het zal ergens eind 90-er jaren zijn geweest. Ik werkte bij de oude uitgeverij High Profile. We maakten dikke jaarboeken en tijdschriften (over marketing en evenementen) in de zakelijke markt. Een gezellige tijd. Wat hebben we gelachen.

Het bedrijf was inmiddels zo gegroeid dat we tijdens de lunch in Nieuwegein toch altijd wel twee tafels nodig hadden om soms wel met twintig mensen tegelijk te lunchen. Dat was een gezellige boel. Er lag dan altijd wel ergens een draadloze telefoon op tafel. Als er dan iemand tijdens die lunch belde en Ronald kon de telefoon te pakken krijgen dan hield hij er nogal eens van om wat verwarring te zaaien.

Een verkoper van een kopieer machine bedrijf belde ons over een nieuwe full colour printer. Ronald nam op en we hoorden hem zeggen: “Ahhhh, voor een printer? Dan moet u de man van onze repro afdeling hebben…. Harry Beffers. Ogenblik, ik verbind u door”.

Ik kreeg dan de telefoon in mijn handen, en er restte mij niets anders dan op te nemen met ….

“Beffers.”

De verkoper begon zijn verhaal over de machine, en al snel kwam ik als verkoper van High Profile er achter dat het een potentiële klant betrof. Hij had een geweldige machine, waar wij best behoefte aan hadden voor proefdrukken. Andersom was het een potentiële klant voor ons. Of ik, “Harry Beffers”, even naar Almelo wilde komen?

De afspraak werd gemaakt.

We hebben nog even overwogen of we visite-kaartjes zouden laten drukken met de naam Harry Beffers erop. Dat hebben we niet meer gedaan. Bij binnenkomst een paar weken later vertelde ik de ondernemer aldaar hoe mijn naam Beffers in alle schijtlolligheid tijdens zijn belletje werd geboren.

Hij kon er enorm om lachen, we deden meteen zaken.

Even bomen over de bomen

Laat ik om te beginnen verklaren dat ik een enorme natuurliefhebber ben. Ik heb een ongelooflijke liefde voor vogels en geniet van de prachtige bomen in ons land. Ze zijn nodig, geven ons zuurstof, verkoeling in de zomer, huisvesting voor de vogels en ze maken onze wereld ontzettend veel mooier.

Een jaar of wat terug heb ik mij in onze gemeente Roosendaal gekeerd tegen de kap van 11 prachtige esdoorns. Iemand in de straat had last van wat wortels, en heeft een hekel aan blaadjes. Hij ging klagen en de gemeente wilde meteen die 11 bomen kappen. Daar heb ik mij samen met anderen tegen verzet en uiteindelijk is er maar 1 van die serie gekapt, de rest is blijven staan. Maak je daar vrienden mee? Eh nee… Maar goed, als je een hekel hebt aan blaadjes van bomen in je tuintje dan moet je maar op een flat 14 hoog gaan wonen. Dan blijft je balkonnetje wel schoon.

Ik woon in een mooie groene wijk in Roosendaal, alleen als het gaat om die prachtige bomen dan lijken de rollen nu omgekeerd. Er staan al jaren  8 enorme moerascipressen in onze straat. Dicht bij huizen, en toen er in een storm eentje afbrak, hadden buren stevige schade. Ze moesten maar aankloppen bij hun verzekering en dat ze uiteindelijk een bedrag te kort kwamen, daar lag de gemeente niet wakker van. Op dit moment staan er nog 7 van deze bomen in onze straat, allemaal direct naast huizen. Sinds 2018 zijn we al aan het klagen bij de gemeente. Verzoeken om extra onderhoud en maatregelen. De mensen hebben overlast, enorme wortels onder hun huis, dakgoten 8 x per jaar schoonmaken etc. Het probleem is nu dat er eentje in duidelijke slechte staat is. Volgens ons zelfs ziek. Deze ziet er in het voorjaar erg armetierig uit terwijl de anderen al groen worden. Ze verliezen bij storm allemaal enorme takken. Ze zijn inmiddels ruim 25 meter hoog. Vijf huishoudens voelen zich onveilig, en diversen hebben stappen ondernomen. Brieven, mails, wethouder, ambtenaren, iedereen is er lekker druk mee. Waarom ze er jaren terug na de storm dus 2 gekandelaberd hebben en de rest niet, wij weten het niet. Kandelaberen wil zeggen dat aan het einde van het jaar alle takken er worden afgehaald zodat er een totempaal over blijft die nieuwe takken krijgt. Daar moet de gemeente dan een kapvergunning voor aanvragen en dat vinden ze zelf nogal wat werk. Dat ze tig jaar geleden beter na hadden kunnen denken over welke boom je waar plant, ach, het is gebeurd.

Deze 7 bomen staan op een speciale lijst van monumentale bomen, en blijkbaar is die lijst zo heilig dat het behoud er van belangrijker is dan de veiligheid van de omwonenden.

Nogmaals, het zijn prachtige bomen, in een mooi park met volop ruimte waar ze geen schade kunnen berokkenen. Maar de omwonenden die er nu wakker van liggen moeten dus tot het voorjaar wachten. Dan gaat de gemeente namelijk onderzoeken of er sprake is van ‘onveiligheid’.

Dat er wellicht tegen die tijd ongelukken zijn gebeurd, ach, het hout is heilig blijkbaar. Met enkele omwonenden ligt nu het plan om juridische maatregelen te nemen. Dat schijnt tegenwoordig te moeten om bij een gemeente iets gedaan te krijgen…

Op mails krijgen we reactie, maar een briefschrijver op papier heeft al 1 maand niets gehoord. Gelukkig zijn de takken nu kaal dus is er minder risico bij storm dan wanneer ze vol groen zitten. Overigens zijn er ook mensen die minder last hebben van het onveilige gevoel maar zich wel ergeren aan de overlast en dat de gemeente het niet opruimt.

Persoonlijk leek het mij slim om deze ergernis eens wereldkundig te maken. Misschien dat dit zorgt dat de gemeente haar verantwoordelijkheid neemt?

Een kapvergunning moet volgens de gemeente namelijk een gegronde reden hebben.

Kijk even naar de foto. Daar liggen dus mensen onder te slapen.

Hoe gegrond kan een reden zijn?

Hou jij van reizen?

Reizen is momenteel nog steeds niet eenvoudig. Landen zitten grotendeels nog steeds op slot. Dus buiten wat uitzonderingen moeten we ons vertier voorlopig vooral online zoeken. Oriënteren, reisverhalen van anderen lezen, plannen maken, het is op zich natuurlijk ook prachtig. Ook al heb je niks met motorfietsen, of met motorreizen, maar hou je wel van REIZEN, check dan eens de website Ikzoekeenmotor.nl. Je vindt daar prachtige reisverslagen met veel fotomateriaal vanuit de USA, Canada, Noord-Amerika, Zuid-Europa, Spanje, Portugal, India, etc. De verhalen zijn geschreven door trouwe lezers van Ikzoekeenmotor.nl. Zij volgen deze website via sociale media en sturen vaak de mooiste verhalen door. Mocht je de verhalen via Facebook willen volgen, check dan https://www.facebook.com/ikzoekeenmotor/

Als je klikt op deze link, kom je meteen op de website zelf in een link met meer dan 170 reisverhalen. Veel plezier! 

Petra etCetera

Petra d’Huy, schreef een prachtig boek.
Een autobiografisch zelfhulpboek.

“Ik ben meer dan mijn diagnose en dit boek is meer dan een herstelverhaal. Je kan het een autobiografisch zelfhulpboek voor ervaringsgenoten noemen, vol (praktische) informatie, verwijzingen naar websites, onderzoeken, personen en andere boeken. Mijn boek gaat over ziek zijn, diagnose krijgen, stabiel worden en herstellen. Ook komen (direct)betrokkenen aan het woord, want een bipolaire stoornis heb je niet alleen.”

Het boek kun je bestellen via Uitgeverij Tobi Vroegh op

Petra etcetera

Petra, ik ben trots op al jouw power en doorzettingsvermogen.
Je hebt het geflikt. En ik ben er ook trots op dat mijn gedicht ‘Kijk en Zie’ er in opgenomen is.

Het kan wel hoor!


Het Permekeplein. 
Een lelijk plein in de Gemeente Roosendaal. Winkels en appartementen zijn er al jaren gesloopt. In 2013 zou er al gebouwd moeten worden door Alwel. Helaas gebeurt er niks. Al jaren is het een aanfluiting in onze prachtige groene wijk. In Corona tijd is het verworden tot een hangplek waar elke ochtend afval geruimd moet worden. En dan ineens besluit de natuur te laten zien dat er op een berg verschoven zand, best iets moois kan gebeuren. Zomaar. Aangewaaid. Misschien inspireert deze foto ons stadsbestuur van Roosendaal, om toch iets moois met dit plein te gaan doen? Het zaadje is geplant.

Bankje weg, bankje terug

BANKJE WEG, BANKJE TERUG

Vorig jaar zomer schreef ik Bankje WegNaast het Huis van de Westrand, wat we hier nog graag Wijkhuis West noemen, had de gemeente overlast rondom een bankje. Daar sliepen dan mensen zonder vaste woon of verblijfplaats (noemen ze daklozen, dan klinkt het niet zo heftig). Dat artikel kun je lezen via deze link.

Dat ze het bankje weg haalden, snapte ik wel hoor, maar nogmaals, een probleem los je er niet mee op. Mijn blogje van toen bereikte de wethouder in kwestie. Deze dame beloofde mij na wat mailwisselingen dat er een bankje terug mocht komen. In overleg heb ik zelfs een plek mogen bepalen die goed zichtbaar was. Daar hebben ze een tijdje een boomstam weg gelegd, misschien als reminder, geen idee. Die boom is ook weg, en, je raadt het al, we zijn nu 9 maanden verder, geen bankje.

In heel de wijk is het schaars met bankjes hoor. De gemeente bespaart graag en ach, die oudere mensen hebben toch allemaal een rollator, gaan ze daar lekker op zitten.

Een paar maanden terug besloten ze bij een hele mooie oude boom in de wijk wat waarschuwingsborden te plaatsen. We hadden er gemeld dat er tegels los lagen. Wat denk je. Loop ik er vorige week langs om te kijken of er iets gebeurd is aan de losse tegels.

Ehhh nee.

Wel goed nieuws.

Bewoners of kinderen hebben van het waarschuwingsmateriaal van de gemeente Roosendaal zelf een bankje gemaakt.

Kortom, na burger participatie zoals onze gemeente dat noemt: BANKJE TERUG!