Niet meer kroelen op de bank.
Geen gejammer bij de deur.
Niet meer wandelen in de regen.
Weg, die dagelijkse sleur.
Niet meer schooien in de keuken.
Geen gelebber aan ons bed.
Stilte in ons huis.
Gedaan met die pret.
Sneuvelen doet er niets meer.
Je loopt niks meer ondersteboven.
Als ik luister naar de stilte.
Kan ik het nog steeds niet geloven…
In woorden niet te zeggen.
Hoeveel liefde, hoeveel trouw.
Sjaantje lieve Sjaantje.
Wat hielden wij van jou.
Je was al even stil en dan weet ik dat je op iets zit te broeden en zie hier…..letters op papier!!!
Wat heb je weer prachtig verwoord wat we nu dagelijks moeten missen.
XXXX
Als Sjaan eens wist hoe zeer ze nu werd gemist…….
Natuurlijk het is “maar” een hond…….
En ook er “sneuvelde” nog al eens wat……
Ooh ja In de regen en wind toch nog maar even eruit, ” kun je echt jezelf niet even uitlaten? “……..
En nog zo een De lucht van ” natte hond” daarna……
” rustig nou, de visite wil alleen maar even binnen……….”
En de bank die nu veel ruimte biedt……
Graag morgen weer allemaal want dat weet je met een boxer zoals Sjaan. Ook al duurde haar leven ” maar ” even, de gedachte aan haar neem je mee de rest van je menselijk leven……..
Als ik naar deze foto kijk, dan zou ik zo graag nog eens aan die lekkere wangen willen zitten en Sjaan een dikke kus op haar lieve natte snoet willen geven.
Wat een mooie woorden!