“Ne me quitte pas”, door Jacques Brel.
Het zal een jaar of zes geleden zijn, dat we tijdens een heerlijke zomervakantie aan de Franse kust zaten op een terrasje. In het prachtige authentieke dorpje Le Lavandou, aan de Middelandse zee. Je kent dat wel, lekker gezwommen in zee, daarna op een terras, je afvragen waar we die avond eens gaan eten.
Op de achtergrond draaide men het nummer “Ne me quitte pas” in de uitvoering van Jacques Brel (1929-1978). De kroegbaas vertelde met de bekende Franse trots, dat Brel regelmatig in zijn zaak was geweest en dat hij dus jarenlang een vakantiewoning zou hebben gehad in Le Lavandou. Op zich een prachtig verhaal. Toen ik de man zei dat Brel een Belg was en toch echt in Schaarbeek bij Brussel was geboren, ontstond een discussie. Hadden we toen maar kunnen googlen op ons mobieltje, dan had ik mooi een weddenschap in kunnen zetten op een flesje wijn. Maar goed, waar we het al snel over eens werden, was, dat Brel een held was. En onder het genot van de wijn werd het heldendom groter.

Ik blijf kippenvel krijgen als ik kijk naar de volgende vertellende vertolking van Brel. Ongelooflijk, wat een passie…
http://www.youtube.com/watch?v=p1WrVg-dl0U&feature=youtube_gdata_player