Hier woonden mijn opa en oma Hopstaken in hun laatste jaren. En ook omaatje Knappers werd er liefdevol verzorgd. Bejaardenhuis De Brink in Roosendaal gaat momenteel definitief tegen de vlakte.

Een raar gezicht, juist in deze tijd nu de ouderenzorg zo onder druk staat. Lieve mensen van onze Thuiszorg bedrijven rennen en vliegen door stad en dorp om onze oudjes te verzorgen. Steeds moeilijker komen deze instanties aan personeel. 

Al vanaf 2010 begon onze politiek met het systematisch slopen van de zorginstellingen voor ouderen. Onder Rutte 2 werden vanaf 2013 honderden bejaardentehuizen gesloten en ook in Roosendaal was De Brink (zie foto) al een tijd geen verzorgingstehuis meer. En gelukkig komt er iets nieuws…

Terwijl ik er langs rijdt, stop ik, maak een praatje met andere omstanders. De lucht van beton-stof wappert langs. Systematisch verdwijnt letterlijk elke verdieping. Natuurlijk voldeed dit gebouw niet meer aan de huidige eisen, maar was het dan zo slecht in die tijd? Zijn onze ouderen nu niet eenzamer dan toen? Wie wast er over een jaartje of 25 onze billen als we dat niet meer kunnen?

Het zijn vragen die bij het beton-puin liggen, en worden afgevoerd. Heel benieuwd ben ik wat onze politiek de komende jaren aan de ouderen-zorg gaat doen. Hoe lelijk het gebouw ook was, er is zoveel liefde van mens tot mens gegaan.