Mijn telefoon gaat…. Ik pak hem op, en meteen vraagt men aan de andere kant: “Wat was je aan het doen?” Op het moment dat ik zeg “niets” valt er een stilte, en lijkt het er op als zou ik mij moeten gaan verantwoorden, haha. Niks doen lijkt tegenwoordig wel een schande. In de huidige snelle wereld waarin wij leven, hoor je eigenlijk dagelijks mensen zeggen “ik heb het zo druk”. Al zou het niet eens zo zijn, dan nog lijkt het hip om het druk te hebben. We zijn verslaafd aan prikkels. Moet onze meelbox niet leeg, dan moeten we vast nog wel iemand terugbellen. Iedereen om mij heen lijkt alles te willen blijven volgen en het liefst 10 dingen tegelijk doen. Er worden miljoenen boeken verkocht en gelezen over hoe je zou kunnen leren om te mediteren, maar het lijkt wel of de wereld om je heen slechts sneller en sneller gaat en alle mensen die daarin leven, geen tijd hebben om even niks te doen. Ik zie het al aan de kinderen in mijn omgeving. Op school hebben ze een volle agenda, en thuis zoveel spannende dingen te doen op hun computer, dat ze nauwelijks nog tijd hebben voor de meest flitsende hobby’s, sporten en ga zo maar door. De onrust die ze van nature niet echt horen te hebben, die wordt er door de maatschappij en hun ouders dan wel ingepompt. Komt zo’n druk kind dan bij een huisarts, dan worden medicijnen tegen Adhd voorgeschreven, alsof het om vitamine-tabletjes gaat. En zelfs daar hadden ze vroeger nog sinasappelen voor.

Jaja, en ineens besef ik wat ik zit te doen. Mijn heilige vrije maandagmiddag, zit ik op mijn leptoppie te tikken…….. Oh ja, het is slecht weer he. Is dat mijn excuus? Nou, nu gaat ie uit die computer en tot de volgende “drukke” dag maar weer. Als je mij zoekt, ik zit ergens op mijn gitaar te tokkelen. Want ja, om nou meteen maar niks te gaan doen, is ook zo wat, toch?

( Bronvermelding: bijgaande afbeelding van het tegeltje komt van www.artbizniz.nl )