de hoofdletters zijn de stropdassen van onze taal. ze worden gebruikt voor woorden die belangrijk gevonden moeten worden. woorden die uit zichzelf niet echt respect afdwingen, maar met een hoofdletterig stropdasje, vallen ze net wat meer op. zou je er bijna eerder naar gaan luisteren.

nu ben ik geen liefhebber van stropdassen. sterker nog, het kan wel meer dan 10 jaar geleden zijn dat ik er eentje droeg. het bevalt me prima. hoe langer ik er over nadenk, hoe belachelijker ik het ding ben gaan vinden. mijn wereld, is sowieso een rare, maar tegenwoordig dus, wat mij betreft ook stropdasloos. sterker nog, als ik mensen met stropdassen zie, kan ik me niet onttrekken aan de vraag of ze er denken status aan te ontlenen, of het meer gezag uitstraalt. het verhaal van de chef werkplaats die tijdens het repareren van een draaiend deel van een motor met zijn stropdas vast kwam te zitten en dit bijna met de dood moest bekopen, draagt wellicht bij aan mijn steeds negatievere beeld in de loop der jaren. ach, ik ben het gewoon een raar ding gaan vinden.
heb er in dit stukje over “maskers” ook al eens eerder over geschreven: https://www.knappers.nl/maskers-aan-de-muur-graag/

bovenaan begon ik met “hoofdletters als stropdassen van de taal”. meteen werd ik benieuwd hoe dan een wat langere tekst eruit zou zien zonder hoofdletters. een briefje zoals vroeger mijn lieve schoonmoeder ze schreef, zonder hoofdletters, zelfs zonder punten.
dit laatste ging me wat te ver, maar die hoofdletters heb ik maar eens weggelaten. ben benieuwd.
viel het je op? op welk moment dan, in deze tekst? of heb je ze niet gemist?