Het woord ambtenaar verwijst in deze column naar iets breders dan de persoon. Als ik ‘ambtenaar’ schrijf dan bedoel ik nogal eens de overheid, de politiek, of een wethouder in dit verhaaltje. Een wethouder die feitelijk geen ambtenaar is overigens.
Weet je wat opvallend is?
Overheden en gemeentes hebben moeite met tegenspraak. Dan hebben ze het over de ‘boze burger’.
Als de burger een bezwaar indient of protesteert tegen een beslissing dan weet de ambtenaar daar helaas vaak slecht mee om te gaan. In het bedrijfsleven (bij de betere bedrijven dan hè) ziet men een klacht als een kans. Dan komt er meestal iets moois uit.
De tunnel der regels
Als een ambtenaar een klacht krijgt, dan gaat hij vaak meteen in verweer. Duikt in de tunnel der regels en komt er niet meer uit. Dat die klacht zuurstof had kunnen geven voor een mooi democratisch overleg, tja, leg dat eens uit aan de ambtenaar.
Ja maar…
Ik had onlangs een pittig gesprek met een wethouder. Een wethouder die in onze dorpachtige wijk in Roosendaal een woontoren wil laten bouwen. Het enige wat de wethouder tijdens het gesprek kon antwoorden was “Ja maar….”. En, let er maar eens op, mensen die “ja maar” zeggen, die zeggen feitelijk nee. Toen zij de discussie uiteindelijk niet meer op inhoud kon winnen, ging zij zich verschuilen achter de gemeenteraad. Tja, de raad had het besloten hè. Het was niet haar schuld.
Het doen van de klacht, het in verweer gaan, dat maakt mij persoonlijk nooit gelukkig. Maar als die klacht niet gehoord wordt; dan geeft het mij vuur om te strijden.
Het uiteindelijke verbeteren van leefomstandigheden voor de mensen om mij heen, daar word ik namelijk wel gelukkig van.
Kom jij ze nog wel eens tegen?
Een wethouder of andere bestuurder, die echt authentiek luistert; en niet alleen oplossingen verdedigt die meteen in het eigen plan passen; kom jij ze nog wel eens tegen? Ik ben benieuwd.
Hoi John. Zodra een mens een raadslid of bestuurder wordt, verandert er vaak iets. En niet alleen in de belangen die men dient, veel vaker nog in de persoon zelf. Want wat is haar of zijn rol dan eigenlijk, hoe zit het wettelijk in elkaar en welke belangen moest ik ook weer dienen en met welke prioriteit? En dat is in de ruim 40 jaar dat ik politiek volg en soms er tegenaan actief ben, niet veranderd. Wat wél veranderd is, is het sentiment van de maatschappij. Harder, directer en vaak onbeschofter dan vroeger. Waar we jaren terug respect hadden voor een politieagent, burgemeester of een ambtelijk specialist, is dat nu soms ver te zoeken en dat komt onder meer door dingen als empathie, onbetrokkenheid, informatie achterstand en ja, zeker ook door de kwaliteiten (zakelijk en persoonlijk) van bestuurders. Elkaar willen begrijpen en komen tot een oplossing lijkt allemaal complexer geworden. En de manier van omgaan met elkaar nog veel ingewikkelder. En dat is het volgens mij niet. Mogelijk wil je met jouw energie eens meedenken in een oplossing. Daar hebben we het onlangs al eens over gehad. Vanuit die constructieve houding helpen we elkaar volgens mij verder, als Roosendaal. We hebben de kans om een voorbeeld voor de regio te zijn.
Hi Ben, meedenken doen we zeker, en hebben we ook gedaan. Vandaar ook laatst met jullie bij Vitaal Liberaal aan tafel gezeten. Ik denk echter, helaas, dat het meedenken tot aan de komende verkiezingen, weinig zin heeft. We zitten in Roosendaal al meer dan 8 jaar nu, met een college van Burgemeester en Wethouders, wat volledig een eigen koers vaart, en een gemeenteraad die klaarblijkelijk dit college niet in toom kan houden. Zwaar tijd voor een nieuwe club, EERLIJKE mensen, die er voor de BURGER zitten, en niet voor de “stad die zonodig naar 100.000 inwoners moet”.
Het ligt eraan hoe je er naar kijkt, John. Of wilt kijken. De dynamiek tussen mensen, dat zijn het die collegeleden en de volksvertegenwoordigers in de gemeenteraad waar je over schijft, is minder maakbaar dan zoals jij het nu doet vermoeden. Dat hoort bij democratie, zoveel mensen zoveel meningen én soms ook belangen.
Laten we voorop stellen dat ik het helemaal niet zo gek vindt dat jij en vele anderen denken zoals je dat beschrijft. Absoluut niet. Er is een vertroebeld beeld over menig onderwerp. Ik heb ook weleens een gedachte over een gang van zaken, die mij persoonlijk minder aanspreekt. Maar als ik er belang bij heb om er iets mee te doen, ga ik het gesprek aan en haal ik alle informatie op. Vervolgens draag ik graag bij om een oplossing te vinden, als dat al mogelijk is. Op een constructieve manier. En anders houdt het op. We leven echt nog steeds in een vrij land, waar in de meeste gevallen ruimte is voor gesprek en redelijkheid.
De strijd die je nu optekent tussen eerlijk en oneerlijk en werken voor de burger of niet voelt voor mij erg zwart/wit. Het gesprek mag, zoals ik de avond dat je te gast was ook al aangaf, iets genuanceerder. En zo ken ik je ook wel in gesprekken. Volgens mij is het belangrijk om (nog) eens op de juiste plek te benoemen waar de schoen wringt en daar met de betrokken partijen uit te komen, naar een volgende stap te gaan. En volgens mij is dat altijd een compromis als het om het algemeen belang gaat.
En maak het alsjeblieft niet groter dan het is. Als het hier om de flat in de Westrand gaat, dan praat je over de flat in de Westrand. Daar kun je om allerlei redenen voor of tegen zijn. En dat gesprek dient met de juiste partijen aan tafel besproken te worden. Ik heb het idee dat je goed op weg bent om gesprekken te voeren, tegelijkertijd werken uitlatingen over eerlijk en oneerlijk contraproductief. Blijf in gesprek, met de juiste mensen en op hulp vanuit de nuance kun je altijd rekenen. Volgens mij bij iedereen. Wat mij betreft krijgt dit gesprek geen vervolg op jouw site, maar persoonlijk. Succes en hartelijke groet!
Dank Ben, we praten zeker een keer verder. Jouw idealisme siert je. En echt, ik kijk breder dan alleen de Westrand. Ik kijk naar de afgelopen 8 jaar stadsbestuur, en ik vind dat dit opener, transparanter en met meer empathie naar de burger mag gebeuren. Zeker, ben ik kritisch, maar ik sta niet alleen.