Over de schrijver, dan toch maar een keer

Toen ik met bloggen begon, eind 2007, waren het in het begin enkele bekenden die mij volgden. Of mensen die me via een toevalstreffer op Google tegen kwamen en gingen lezen. Van het begin af aan heb ik geprobeerd om iets te vertellen over het leven, waarom ik blog, wat mij inspireert. Het schrijven heeft me geholpen om bepaalde zaken in het leven te relativeren en wellicht ook te verwerken. De Advaita Vedanta filosofie heeft iets in mijn los gemaakt. Iets wat ik niet constant kan en wil verklaren, maar, wat ik wel door wil geven, na wil laten of zo. Een filosofie die ik zelf in het dagelijkse leven nog veel te weinig kan uitdragen in de dingen die ik doe, de manier waarop ik leef, maar, waar ik wel continu over wil blijven leren. Tegen Rob van Dijk van www.advaita.nl zou ik willen zeggen: dank voor het wakkerschudden! Ik blijf mij graag verwonderen. Altijd heb ik geroepen dat ik geen blog wil schrijven over de futiliteiten uit mijn dagelijkse leven. Wat je bijvoorbeeld nu ziet op Twitter. Van alle twitteraars schijnt 10% verantwoordelijk te zijn voor 90% van de berichten, en wie die dan allemaal lezen is nog de grootste vraag. In ieder geval weet ik zeker dat niemand erop zit te wachten om te lezen wat ik vanochtend heb ontbeten, of hoe vaak ik vandaag onze hond heb uitgelaten. En, al zou men het willen weten, ik zie het nut er niet van in om het te melden dus.
Toch kreeg ik afgelopen tijd, van een paar bezoekers, die mij dus niet persoonlijk kennen, leuke reacties op mijn blog, en waarbij men zich dan afvroeg, hoe oud ik was, waar ik woonde, werkte e.d. Dan email ik altijd terug, en zit ik dus telkens eenzelfde verhaaltje te tikken. Welnu, na meer dan 2 jaar te hebben geblogt, en wetende dat men volgende info heel makkelijk via internet (Google, Linkedin) kan terugvinden, heb ik besloten gewoon wat persoonlijke informatie over mijzelf op een rijtje te zetten.

Hier de persoonlijke informatie:
Geboren in 1961 te Roosendaal. Opgegroeid en middelbare school gedaan. VWO, dienstplicht en daarna 3 jaar gestudeerd aan het Moller Instituut in Tilburg. (Nieuwe Leraren Opleiding). Zonder diploma vertrokken (er gaat wel eens wat mis) en als vanzelf het bedrijfsleven ingerold.
Getrouwd met Betty, mijn reddende engel die precies op tijd voorbij kwam, met haar, nu onze 2 kinderen, Christiaan en Monique. We hebben een prachtige familie. Al weer meer dan een jaartje of 20 nu. Time flies, when you’re having fun.
Opa sinds juni vorig jaar, van de liefste en mooiste kleindochter van de wereld. Carice heet ze. Inmiddels is ze dus 7 maanden. Genieten!! Met een hoofdletter en dan nog wat A4-tjes vol met uitroeptekens. Een hele nieuwe rol in mijn leven die zo prachtig is, dat is niet uit te leggen. Enfin, dat gaan we dus hier ook niet doen.
Werk sinds 1986, in verkoopfuncties. Eerst bij diverse bedrijven; sinds 1995 voor High Profile uitgeverij. Met een club enthousiaste mensen maken we boeken en bladen in de evenementen-en internetbranche en beheren we websites als www.highprofile.nl, www.locaties.nl, www.toptrouwlocaties.nl, www.inspirerendelocaties.nl en www.webguide.nl.  Meer persoonlijke gegevens over mij en mijn werk kun je vinden via Linkedin.com op http://nl.linkedin.com/in/johnknappers
Tussen de mooie levenswegmomenten hierboven hebben een aantal bizarre tegenslagen ervoor gezorgd dat ik bewuster ben gaan leven. Dat ik geen genoegen meer kon en wilde nemen met oppervlakkigheden. Het leven en wat beperkingen hebben mij vooral geleerd dat tegenslagen vooral ook kansen zijn. Dat alles wat je tegenkomt je leraar is, als je maar kijkt naar mogelijkheden. Volgens mij is het glas altijd halfvol, en zelfs al is het bijna leeg, dan heb ik nog een heerlijk slokje. Mijn ouders, Sjef en Riet wil ik vooral bedanken voor het doorgeven van deze mentaliteit.
Passies: Ik hou van mensen, van de natuur. Ben verliefd op de ijsvogel. Zou wat vaker op mijn gitaar willen spelen, geniet van mijn hond en van alles wat het leven mij geeft. Volgens mij is het leven simpelweg een optelsom van de dingen die je dagelijks overkomen. Hoe jij daar mee omgaat, bepaalt of je er lol in hebt.
Motto: Geniet van deze dag, want die komt nooit meer terug!
Wens: dat het schrijven van deze blog, een paar mensen mag helpen om hun wereld daar waar nodig wat mooier te kleuren. Want het leven is een feest, je moet alleen zelf wel de slingers ophangen.
Zo. Genoeg nu over het persoontje John, tot ineens maar weer.

Met hartelijke groet, Roosendaal, 30 januari 2010, houdoe, John