“Ik ken jou (niet)” – Krishnamurti

Op 24 december 2007, deze weblog was nog maar een paar dagen in de lucht, heb ik deze tekst al eens gepubliceerd. Krishnamurti heeft ooit prachtig kunnen verwoorden, waar het bij het hebben van relaties tussen mij en mijn medemens werkelijk om gaat. Door een ervaring deze week moest ik even aan de bijzondere boodschap van deze uitzonderlijk mooie tekst van J. Krishnamurti terugdenken. Ik vond zijn woorden opnieuw weer zo wijs en waar, dat ik besloten heb, de hele tekst nogmaals hier te publiceren dus. Wat mij betreft een juweel, te mooi voor op een tegeltje …… ( Info? Zie www.krishnamurti.nl ).

Ik ken jou (Krishnamurti) 
“Als ik zeg: “Ik ken jou”, bedoel ik dat ik je gisteren kende. Ik ken je nu eigenlijk niet. Het enige wat ik ken, is het beeld dat ik me van je heb gevormd. Dat beeld is opgebouwd uit wat jij, vleiend of beledigend, over mij gezegd hebt, wat jij mij aangedaan hebt – het is opgebouwd uit alle herinneringen die ik van je heb – en jouw beeld van mij is op dezelfde manier opgebouwd; het zijn die beelden die in relatie met elkaar staan en ons verhinderen om in werkelijk contact met elkaar te staan. Twee mensen die lange tijd met elkaar samengeleefd hebben, hebben een beeld van elkaar dat hen verhindert werkelijk met elkaar in relatie te staan.”
Kun je nu leven zonder ook maar een enkel beeld van elkaar te hebben? Absoluut geen beeld. Heb je het ooit geprobeerd? Besef dat zolang die beelden producerende machinerie in werking blijft, zolang iedere belediging of vleierij wordt vastgelegd, daardoor een beeld van de ander wordt opgebouwd, een beeld dat verdeeldheid zaait; dat is een kwestie van logica, van gezond verstand. Is het nu mogelijk zonder ook maar een enkel beeld te leven? Dan zul je ontdekken wat het echt betekent een relatie te hebben, omdat dan je relatie vrij van alle conflict zal zijn. En dat is absoluut noodzakelijk om de beperktheid van het denken te kunnen inzien en om op onderzoek te kunnen gaan naar een holistische manier van leven, die op geen enkele manier versplinterend werkt.      J. Krishnamurti

11 gedachten over ““Ik ken jou (niet)” – Krishnamurti”

  1. Je kunt niet zonder beeld met iemand relateren, onmogelijk. Het houdt op een relatie te zijn. Het enige waar dit aanleiding toe geeft is de voorkeur geven aan geen verbintenis hebben.

  2. Beste Pris, ik voel hier je dillema, en begrijp dat je met de stelling van Krisnhamurti 2 kanten uit kunt. Wellicht ligt de waarheid in de buurt van het midden?
    Volgens mij heb je inderdaad een beeld nodig om te kunnen relateren, maar zul je ten alle tijden moeten proberen om te beseffen dat dit beeld in jouw gedachten is gevormd, en dus niet de realiteit hoeft te zijn… Kortom, iets als “zien maar niet oordelen”. Wat nu eenmaal niet eenvoudig is. Dank voor je reactie. Je hebt er voor gezorgd dat ik er nog eens extra over na moest denken…… Merci, groetjes John, https://www.knappers.nl

  3. l.s.

    Als je het woordelijke (taalkundig?) bekijkt, zou het zo lijken dat je met iemand moet kunnen relateren om een relatie met diegene te kunnen hebben.
    Daarom spreken we mogelijk ook van ‘een relatie opbouwen’ alsof er een gezamenlijk verleden opgebouwd dient te worden waarvanuit relateren mogelijk gemaakt moet worden. Onstaat een relatie ooit plots, op één moment, vanuit het niets?

    Tegelijkertijd moet ik erkennen dat de bewoording “maar ik kén jou” altijd net de plank misslaat en beperkend voelt. Alsof je gevangen wordt in je acties en woorden uit het verleden. Ben je dan wat je doet? of hebt gedaan?
    Maar dan toch alleen op het moment dat je dat gedrag vertoont. Anders omstandigheden, andere tijden zorgen voor ander gedrag en dus een ander persoon.

    Als je nagaat dat de hersenen dagelijks tallozen verbindingen aanmaken en afbreken, moet je concluderen dat mensen dagelijks een beetje veranderen. Als mijn moeder mij een week niet heeft gezien, kent ze me inderdaad niet meer zoals een week eerder.
    Willen wij eerlijk, accuraat en persoonsgericht met elkaar omgaan, zullen we elke dag dat beeld opnieuw op moeten bouwen om te voorkomen dat uit vooronderstellingen van gerelateerde beelden conflicten ontstaan.

    Zo zie ik het nu.
    Maar het enige wat ik zeker weet, is dat ik niets weet. (dankzij Socrates natuurlijk)

    groetjes,
    Marlies

  4. en…zou er niet bedoeld zijn dat we beter kunnen relateren o.b.v. de nieuw aangereikte gedragen en woorden i.p.v. het bestaande beeld dat we hebben.
    Ik bedoel: waarom zou relateren alleen met het verleden kunnen?

    leuke site overigens John, dankjewel.

  5. na deze tekst enkele keren te hebben gelezen over de jaren zie ik relaties als volgt:
    ieder entiteit heeft een relatie met elke andere entiteit die bestaat, ooit bestaan heeft of zal bestaan. onze hersenen geven een complexe beschrijving aan deze relatie.
    op de manier zoals onze hersens werken zullen we nooit elkaar kunnen kennen, omdat we enkel de beschrijving kennen. nu we dus weten dat we met een beschrijving te maken hebben, en niet de entiteit zelf, kunnen we met deze bewustwording onze eigen programmering observeren en naar de mogelijkheid te zoeken buiten deze programmering stappen, zodat we uiteindelijk de entiteit zien voor wat het is: een entiteit, volkomen gelijk aan onszelf.

  6. Hoi Michiel, dank voor deze mooie reactie.
    Als ik jouw woorden goed begrijp, dan zijn we dus allen één, zonder dat we dit wezenlijk beseffen?

  7. beste john,

    helaas ging het opsturen van mijn bericht mis, en moet ik mijn stukje opnieuw typen. het kan zijn dat ik het niet meer zo helder articuleer als het origineel.

    dat we allen één zijn is een mooi idee. of dit betekent dat we een enig entiteit zijn of dat we allen unieke maar gelijke entiteiten zijn maakt mij niet uit. het besef dat we allen gelijk zijn is voor mij voldoende.
    met dit besef kunnen we, naast onze ervaringen van een ander en wat dit betekent voor onze ego, zien dat onze relatie met de ander onveranderd blijft. vanuit dit besef kunnen we een ander alles vergeven, wat ruimte maakt voor oplettendheid. zodat we uiteindelijk elkaar niets meer hoeven te vergeven.

  8. dag John
    via het blog even doorgeklikt naar hier
    mooi blog
    veel voor dit moment
    maar scrolllend voelt het goed
    misschien tot weer hier of daar
    namaste
    (houdoe)
    svara

Laat een antwoord achter aan John Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *