Onze geest regeert veelal vanuit onrust. Heeft bijna altijd de neiging op zoek te gaan naar iets om te doen, waardoor hij eigenlijk nooit kan zijn in het Nu. Daarom noemt men in het Engels de mens ook een “human being” en niet een “human doing”. Zo is ons dat geleerd, van kinds af aan. “Ledigheid is des duivels oorkussen”. Ga je op zoek naar verklaringen van dit oude spreekwoord, dan vind je redeneringen die erop wijzen dat het kwade zich in de mens zou nestelen, zodra hij niets te doen zou hebben.
Wat een enorme paradox he…… Lees je de boeken en instructies van de meeste spirituele leraren, die ons de weg naar de verlichting willen wijzen, dan wordt je veelal verteld om dit aangeleerde gedrag, van altijd maar doen, zoeken en denken zo veel mogelijk los te laten. Want wil je ontwaken in je ware natuur, in de “eenheid met alles” dan staan alle hersenactiviteiten die je maar kunt bedenken, je vooral in de weg.
Zou ik verder schrijven nu, dan beland ik als vanzelf (sorry, klinkt wat arrogant, maar toch…) in de inhoud van de beste spirituele teksten die door diverse leraren al eerder zijn geschreven. Laat ik dus gewoon besluiten met het volgende.
Wie los wil komen van zijn drukke “ego” en wil ervaren hoe het is om in zijn “ware natuur” te zijn die hoeft niet zoveel te doen om zich “verlicht te voelen”. Nee die moet vooral veel laten. Kortom: je uit-knop is belangrijker dan je aan-knop.
Kom eens “uit je wereld” en tot rust in de stilte, zet jezelf eens uit. En daar hoef je dus eigenlijk niks voor te doen. ……. 
Ach, heerlijk om te schrijven, maar, wat is het soms moeilijk. Laat ik eens beginnen met het uitzetten van deze pc. En een advies voor de drukke lezer: probeer morgen eens wat langer dan een seconde te kijken naar een vallend blad. Geniet van de herfst, en tot het volgende bericht hè!