Was ik net toch even mijn bril kwijt. Maar … gevonden, en, gelukkig, het is weer weekend. Weer een drukke week achter de rug. Zo’n week, die haaks staat op alle relativerende teksten over tijd, bewustwording en alle andere filosofische spinsels die ik jullie lezers regelmatig onder de ogen breng. Niet dat ik een hekel heb aan mijn werk. Nee, ik heb een prachtbaan. Maar, het blijft natuurlijk oorlog voeren met deadlines, achter de broek zitten van klanten en binnenhalen van opdrachten. In de snelle wereld van de nieuwe media. Ach ja, had ik maar een vak moeten leren, haha.
Kijk ik er op terug, dan is het weer een kermis van indrukken die achter me liggen, en heb ik meteen zo iets van “Tjonge jonge, wat maken we ons weer druk zeg”. Probeer ik in de eerdere postings uit te leggen dat “tijdwinst onmogelijk is” en dat we “hier en nu” moeten leven; echter, in de waan van de dagelijkse werkdag, lijkt dit “bewustzijn” als vanzelf naar een achtergrond te verschuiven.
Door al het gejakker en jagen naar succes, verliezen we uit het oog, waar het volgens mij echt om gaat. (Ik moet hier eigenlijk in de “ik vorm schrijven, sorry, maar ik weet dat er meer mensen last van hebben, vandaar…) Precies op de momenten dat we ons niet bewust zijn van ons Zelf, jagen we nutteloze zaken na. Onze echte belangen, waar we diep van binnen door worden aangedreven, verliezen we uit het oog. En alles wat ons echte welzijn kan bedreigen, daar lijken we een tijdelijke blindheid voor te ontwikkelen. Een blindheid die ons ego telkens weer weet te foppen.
Als er morgen een bril was, die mij van deze blindheid, continu kon verlossen, ik zou hem niet alleen kopen, maar zeker de hele dag op die zoekende snufferd van me zetten. Om vaker en langer tot het inzicht te komen, waar ik op Knappers.nl zo graag over schrijf. De bril die ik zocht net, stond trouwens al lang op mijn neus. Tot ineens weer, groet, John

PS. Zie ook eerdere postings: Religie als bril?   en Oogjes en zie alles!