Aan het einde van het jaar, ga ik altijd het jaar ‘overdenken’. Over doen? Liever niet dit jaar. Voor heel wat mensen was het een moeilijk jaar. In maart begon die ellende. Het woord krijg ik niet meer uit mijn toetsenbord geperst. Het had gewoon bier moeten blijven. Met een citroentje erin was het goed te doen.
Voor de mensheid was het een bizar jaar. Velen om ons heen zijn geliefden verloren. Eenzaamheid en angst hebben heel wat mensen overvallen. Ik ben ook boos geweest dit jaar. Heb mij verbaasd over een (gelukkig kleine) groep mensen die het virus niet serieus wilde nemen. Zij gingen zeuren over wat hun werd afgenomen en zij wilden het liefste doorgaan met leven als altijd. Ten kosten van anderen. Egoïsme en een virus trekken samen best akelig op.
Verbaasd heb ik mij ook over domheid, of was het argeloze onwetendheid?
Verbaasd merkte ik ook dat de wetenschap zo veel pretendeert te weten, maar uiteindelijk toch niet erg snel met de oplossingen kwam.
Verbaasd ben ik ook als ik zie hoe verwend we hier in ons landje zijn. Omdat we behoren bij de rijkste landen ter wereld mogen we komend jaar als eersten gaan vaccineren, terwijl er landen zijn in de wereld waar ze nog jaren de ellende gaan ondervinden. En dan nog blijven hier heel wat mensen mopperen.
Verbaasd was ik ja….. over nog een heleboel dingen.
Maar gelukkig ook verwonderd.
Verwonderd over de liefdevolle initiatieven die zijn ontstaan de afgelopen 9 maanden. Ik werk toevallig in een branche waar enorme klappen zijn gevallen. De evenementen industrie kon helemaal niets. Ook daar zagen we creatieve ondernemers en werknemers nieuwe en andere manieren vinden om bezig te blijven en plannen te maken. Elkaar te helpen. We zijn een land met heel veel doorzetters. En doorzetters overleven. Altijd.
Het afgelopen jaar bracht naast verdriet ook veel liefde. Liefde voor de mensen die dicht bij ons staan. Al jaren wisten we altijd al dat we voor elkaar moesten zorgen. De mensen die in de zorg werken, moeten veel meer respect en beloning krijgen dan ze hadden.
Ik ben een dankbaar mens. Ik tel mijn zegeningen. Uiteraard kan ik niet wachten tot ik iedereen die me aan het hart gaat, ook weer tegen mijn hart kan drukken. Huggen. Aanraken. Zo gemist. Dat we elkaar op straat tegen komen, en elkaar weer gewoon een hand kunnen geven. Ik hoop dat het ergens 2021 weer mag en kan.
De natuur om ons heen heeft gelukkig nergens last van. Ook dit jaar heb ik weer een paar maal een ijsvogel ontmoet. Als je open staat voor mooie dingen, blijf je ze zien.
Het was alleszins, geen verloren jaar. Er zijn lessen geleerd. Misschien heeft dit jaar de mensen enerzijds uit elkaar gedreven, maar in hun harten dichter bij elkaar gebracht. De liefde wint.
Ik wens iedereen een voorspoedig en gezond 2021. Kijk naar de horizon…
En als je omkijkt, doe het met een glimlach. Jouw glimlach kan de wereld veranderen.
