In de vorige blogposting heb ik eens lekker mijn woede losgelaten. Bij hoge uitzondering, op deze blog. Hoewel dit soms best zijn nut kan hebben, ben ik iemand die niet graag in woede blijft hangen. Woede zegt namelijk alles over jezelf en helemaal niets over de ander.
Het “klaagbericht” stond dan ook al weer een paar dagen bovenaan, en zojuist heb ik besloten dat dit lang genoeg was. Ik maak er liever een gewoonte van om in alles wat ik om mij heen zie, in mensen en situaties, het goede te zoeken. Op het moment dat dit me lukt, wordt ik vanzelf optimistischer. Mijn klaagzang heeft een aantal Roosendaalse ambtenaren en politici bereikt, via deze blog, via andere nieuwsblogs en twitter. Ik hoop dat het hen doet nadenken over onze omgeving, en hoe we die groener en mooier kunnen maken. Voel je jezelf aangesproken, in het positieve, laat het gerust weten. Of ben je het er niet mee eens, ook prima, ook dan kunnen we er vast iets mee. Is het niet op deze blog, dan wel in onze omgeving. De aarde wordt me soms te grijs, en wij mensen, kunnen haar mooier kleuren. Laten we goed zorgen voor onze natuur, dan kunnen we blijven genieten van dit soort plaatjes als hiernaast. (Bijgaande foto overigens, toont het prille geluk van vader, moeder en de kleintjes, dit voorjaar, op het prachtige terrein van de GGZ Locatie Vrederust te Halsteren.)