Afgelopen donderdag was er een unieke vergadering van de gemeenteraad in Roosendaal. Zie vorige artikel. Hierbij besloot de gemeenteraad in meerderheid om net als 2410 inwoners naar de rechtbank te gaan om de plannen voor een mestfabriek tegen te houden. Hoewel Paul Klaver (raadslid voor de PvdA) tijdens een prachtig betoog (en uitstekend initiatief!) besloot dat we dit niet mochten zien als een “motie van wantrouwen” naar het college, kun je natuurlijk stellen dat de besluitvorming van dit college geen schoonheidsprijs verdient.
Tijdens de discussie rond deze mestfabriek heb ik eerder al eens een blog gewijd aan Toine Theunis, wethouder, en lijsttrekker van de Roosendaalse Lijst. Ik kon wel eens boos zijn op Toine, maar moet hem altijd het compliment geven dat hij aanspreekbaar blijft en tijdens een bak koffie of ontmoeting altijd respectvol mensen te woord staat. Het mag gezegd worden Toine. We zijn het niet altijd met elkaar eens maar zouden een gezellig potje kunnen biljarten.
Die andere wethouder, Cees Lok, lijsttrekker van de VVD Roosendaal, is de man die de meeste woede van de Roosendaalse burger naar zich toe trekt. Zeker inzake het dossier mestfabriek. Het zijn niet eens zijn uitspraken of beslissingen zelf, maar het is vooral zijn manier van communiceren. Bij het hapje en drankje na de vergadering besloot ik om hem toch nog eens te vragen waarom hij NOOIT antwoord heeft gegeven op mijn kritische 4 vragen, die je kunt lezen op www.mestfabriek.nl.
Welnu, daar kwam het antwoord: “Je hebt de vragen ook meegenomen in je zienswijze en dan hoef ik daar als wethouder geen antwoord op te geven”. Dat hij ook op andere vragen van mij en burgers weigert antwoorden te geven, dat vergeet hij ambtshalve even.
Meneer Lok is de man die je op straat kunt vragen: “Weet u hoe laat het is?”. Dan loopt hij gewoon door. Of, zijn antwoord zal dan wellicht NEE zijn, maar hij heeft dan niet het weldenkende vermogen in zich om te melden dat hij geen horloge aan heeft. Welnee, in al zijn horkigheid zegt hij gewoon NEE, zonder iets te melden. Deze horkigheid heb ik hem ook ten toon zien spreiden bij de diverse raadsvergaderingen die ik het afgelopen jaar heb bijgewoond.
Hoe correct de vraag van sommige raadsleden ook is, hij is een kunstenaar om met zijn handen in zakken een beetje stom te gaan staan lachen en geen antwoord te geven. Of een antwoord waar niemand iets mee kan. Daarbij achterlatend de indruk dat zijn ego nog groter is dan zijn snor.
Het maakt hem een vervelend arrogant mannetje. Het moet zeer frustrerend zijn voor zijn hardwerkende en sympathieke partijgenoten. Gelukkig sloot Lok het gesprek met mij af, dat hij nooit mijn suggestieve artikelen las, omdat het allemaal duiding gaf aan de manier waarop ik de dingen zag. En daar heeft hij natuurlijk gelijk in. Gelukkig maar.
De meest raadsleden van de gemeente Roosendaal zijn gelukkig respectvolle en geduldige mensen. Mocht meneer Lok de komende periode wethouder blijven in Roosendaal, dan wens ik vooral de rest van gemeenteraad sterkte. Lok zal namelijk niet veranderen.
De paar mensen die ik heb beloofd om er volgend jaar met minder gestrekt been in te gaan tegen dit soort politieke arrogantie. Sorry, maar het is nog geen 2018.
