Verschrikkelijk. Een piloot die besluit uit het leven te stappen en in zijn bizarre beslissing 149 andere mensen meeneemt. Een drama, waar ik vanuit mijn eigen achtergrond wat langer over nadenk, dan wenselijk wellicht. De mensen uit de media, die denken zo lang niet na. In de kranten maar ook op TV (programma’s als DWDD) vliegen de meest belachelijke termen en aannames rond je oren. Van “gestoorde moordenaar” tot “levensgevaarlijke gek”.

En natuurlijk wordt zo snel mogelijk geoordeeld, want ja, bij elk drama moeten we een schuldige hebben. De piloot? Zijn jeugd? De vliegmaatschappij en haar regels? Van alles wordt erbij gehaald. “Wie is de schuldige?”, is hetgeen je hoort gonzen.

Staat iemand er wel eens bij stil, dat we misschien allemaal deze ramp op ons geweten zouden kunnen hebben? Met zijn allen, als maatschappij, als samenleving.

We leven in een wereld waar het nog steeds “not done” is om over je psychische probleem te praten. Naar ik begrepen heb is het in de wereld van piloten een behoorlijke macho cultuur, dus ja, misschien nog moeilijker om tijdig aan de bel te trekken, als het niet goed gaat in je hoofd.

Als wij als samenleving niet zo ingewikkeld en stigmatiserend zouden doen over psychische problemen, dan zou een piloot in een vergelijkbare situatie wellicht eerder laten blijken dat hij niet lekker in zijn vel zat. Zijn we als samenleving dus ook een soort van “mede schuldig”, omdat we met zijn allen blijven stigmatiseren?