Categoriearchief: Spinsels

wat ik kwijt wil, met je wil delen, of zomaar wil schrijven

Succes op weg naar geluk

Het lijkt erop, dat de begrippen succes en geluk alles met elkaar te maken hebben. Tenminste, als je de media wil geloven. Tik voor de gein op Google deze begrippen eens als twee zoektermen in, en je vindt een heleboel doorlinks naar sites en berichten die doen vermoeden dat deze woorden alles met elkaar te maken zouden hebben. Wat mij betreft, wordt tijdens zelfonderzoek duidelijk dat deze begrippen echter ook enorm verschillen. Bijvoorbeeld op het moment dat je gaat kijken naar “succes op het werk”, “zakelijk succes” etc. Dit soort succes geeft namelijk alleen een kort gevoel van “geluk” maar het succes verlangt altijd naar meer, beter, mooier. En dat is volgens mij het grote verschil. Succes heb je, gelukkig ben je. Voor succes moet je doen…. Voor geluk moet je laten. Zodra er geen verlangen meer is, komt geluk om de hoek kijken. Pas als je niets meer wilt, krijg je vaak het gevoel van alles. Zoiets………  Voor wie dit wartaal is, die wens ik veel succes, op de weg naar geluk. Oh nee, sorry, die wens ik dus veel geluk op de weg naar succes. Het geluk ligt gezaaid op die weg, die al dan niet leidt naar succes, en soms naar nergens. En dat kan ook prima zijn, toch?
Kijk ook eens op de website van een bevriende blogger, in de rechter kolom, of zie http://www.gelukmanagement.com

Kom eens uit je wereld!

Onze geest regeert veelal vanuit onrust. Heeft bijna altijd de neiging op zoek te gaan naar iets om te doen, waardoor hij eigenlijk nooit kan zijn in het Nu. Daarom noemt men in het Engels de mens ook een “human being” en niet een “human doing”. Zo is ons dat geleerd, van kinds af aan. “Ledigheid is des duivels oorkussen”. Ga je op zoek naar verklaringen van dit oude spreekwoord, dan vind je redeneringen die erop wijzen dat het kwade zich in de mens zou nestelen, zodra hij niets te doen zou hebben.
Wat een enorme paradox he…… Lees je de boeken en instructies van de meeste spirituele leraren, die ons de weg naar de verlichting willen wijzen, dan wordt je veelal verteld om dit aangeleerde gedrag, van altijd maar doen, zoeken en denken zo veel mogelijk los te laten. Want wil je ontwaken in je ware natuur, in de “eenheid met alles” dan staan alle hersenactiviteiten die je maar kunt bedenken, je vooral in de weg.
Zou ik verder schrijven nu, dan beland ik als vanzelf (sorry, klinkt wat arrogant, maar toch…) in de inhoud van de beste spirituele teksten die door diverse leraren al eerder zijn geschreven. Laat ik dus gewoon besluiten met het volgende.
Wie los wil komen van zijn drukke “ego” en wil ervaren hoe het is om in zijn “ware natuur” te zijn die hoeft niet zoveel te doen om zich “verlicht te voelen”. Nee die moet vooral veel laten. Kortom: je uit-knop is belangrijker dan je aan-knop.
Kom eens “uit je wereld” en tot rust in de stilte, zet jezelf eens uit. En daar hoef je dus eigenlijk niks voor te doen. ……. 
Ach, heerlijk om te schrijven, maar, wat is het soms moeilijk. Laat ik eens beginnen met het uitzetten van deze pc. En een advies voor de drukke lezer: probeer morgen eens wat langer dan een seconde te kijken naar een vallend blad. Geniet van de herfst, en tot het volgende bericht hè!

Klagers

Ken je hem nog? Het zielige stripfiguurtje Calimero….. “Het is niet eerlijk, want zij zijn groot, en ik is klein!” Zoiets riep dit trieste vogeltje volgens mij altijd.

Wat wordt er toch gemopperd en geklaagd om je heen. Ik was laatst op een feest, ontmoet daar een aantal mensen voor het eerst, en wat je meteen opvalt is, dat veel mensen klagen. Ze zeggen er dan nog iets bij als “ik mag niet mopperen, maar….”. Dan hoor je even later, hun verhaal over ziektes, dood en verderf. Velen lijken hun identiteit te ontlenen aan hun ziekte, hun beperkingen, hun “tijdelijk verstoorde levenskracht”. Afhankelijk van de vragen die je hen dan verder stelt, blijkt het helaas zelfs, bij sommigen, zo te zijn, dat zij zonder die “klachten” niet de aandacht kunnen vragen, die ze graag willen hebben. Dit betreft dan klagers, die niet uit hun “slachtofferrol” willen komen. Op het moment, dat je ze een oplossing aanreikt voor hun ellendige situatie, zijn ze zelfs in staat deze zeer vakkundig te ontwijken, en liever te willen praten met iemand die met ze meehuilt.
Mocht je in het dagelijkse leven geconfronteerd worden met een “echte klager”, of ontdekken dat je zelf in zo’n negatieve gedachten-spiraal zit, stel jezelf dan eens de volgende 4 vragen van Byron Katie:

1. Is het waar?
2. Kun je absoluut weten dat het waar is?
3. Hoe reageer je wanneer je die gedachte hebt?
4. Wie zou je zijn zonder die gedachte?

Laat de ander (of jezelf) rustig antwoorden op deze 4 vragen, en kijk wat er gebeurt.
Eerder heb ik al eens over Byron Katie geschreven op https://www.knappers.nl/?p=57

Toch maar even over geld dan….sorry.

Een weblog begin je in eerste instantie, als je eerlijk bent, voor jezelf, en daarna, voor je lezers. Zoals jullie weten, is deze weblog puur hobby en is er met alle berichtgevingen en links geen enkel commercieel doel gediend. Dit wil ik ook graag zo houden. Maandelijks zie ik echter de statistieken stijgen, en zijn er blijkbaar genoeg mensen die een reden hebben om mijn schrijfselen te volgen. Internet is een medium waarbij de lezer, gemakkelijk van de ene naar de andere site doorklikt. Mijn weblog wordt steeds vaker opgenomen op andere blogs en sites, dus je ziet je bezoekersaantallen vanzelf groeien. Best een grappig fenomeen.
Vandaag ontving ik een email van Rick, onze Dutch Yeti uit Nepal (zie de “Bloggers” in de rubriek rechts) waarin hij mij verzocht om reclame te maken voor de stichting Guhar, zie www.guhar.org maar eens. Dit alles bracht mij op het idee, om een nieuwe rubriek aan te maken, met “Goede doelen”. Op deze manier, kan ik met mijn weblog niet alleen jou en mij een plezier doen, maar ook anderen.
Heb je zelf overigens wat geld te veel, en kun je in mijn lijstje jouw goede doel niet vinden, ga dan even naar www.goededoelen.nl en je vindt er genoeg. Dit alles vanuit de gedachte “Iedere klik kan helpen” dus.
Aan de rechterkant, (even naar beneden scrollen) mijn lijstje met een stuk of 10 goede doelen, die ik wellicht tussendoor wel eens wat zal wisselen hoor. Rick, bedankt voor je email en dat je mij op dit idee hebt gebracht hoor. Goed bezig daar in Nepal. Wie Rick wil volgen: http://dutch-yeti.blogspot.com/

Stress is een keuze!

Alhoewel ik besef dat deze vlieger niet altijd en voor iedereen opgaat, denk ik wel dat vliegeren goed is tegen stress. Je bent bezig met iets, ver in de lucht, wat blijft vliegen op de wind, en door jou, die met twee benen op de aarde staat, hooguit gestuurd wordt door één of (in het geval van de betere amateurs) meerdere lijnen.
Een jaar of zeven geleden ben ik minder gaan werken. Op dat moment, eerlijk gezegd, niet geheel mijn eigen keuze, maar gedwongen door gezondheidsomstandigheden. Ik werk nog steeds 4 dagen per week, en ben altijd op maandagen vrij. Inmiddels zou ik het iedereen aan willen raden. Een dag minder werken, is 2 dagen winst, als je deze op vrijdag of maandag neemt. Je werkt dan namelijk aan de ene kant een dag minder, en aan de andere kant heb je een dag meer weekend om uit te rusten. Dat zijn dus 2 dagen winst hè…..? Voor wie dit niet kan volgen, het heeft niks met hogere wiskunde van doen hoor.
Voor wie stress wil hanteren, hier spontaan mijn 10 persoonlijke tips:

– stel grenzen op je werk en in je leven, en hou je zelf, en de ander eraan.
– zeg “nee” tegen mensen of dingen waar je geen zin in hebt
– maak een lijstje van je doelen in je leven, en probeer de belangrijkste na te streven
– doe nooit twee of meerde dingen tegelijk
– moet dit toch, vergeet dan niet om diep en rustig te blijven ademen
– ga iedere dag minstens een half uur buiten wandelen of fietsen
– lees een boek, in plaats van via je tv of pc zo veel mogelijk indrukken op te doen
– geef liefde aan dieren
– kijk niet alleen naar de natuur, maar probeer al het moois erin ook te zien
– muziek maken, dansen, filmen, vliegeren….beleef deze hobby’s met passie.

Mocht je al deze regels dagelijks toepassen, en nog steeds last hebben van stress, ga dan eens praten met een professional om te kijken wat je moet of kunt veranderen in je leven om ervoor te zorgen dat je niet geleefd wordt door jouw omstandigheden, en hoe je dit dus kunt omkeren. Overigens kan zo’n professional je niet altijd helpen, en heeft de tuinman op de hoek van de straat, wellicht een beter antwoord…….  Geniet van je dag ! Houdoe, John

Ga eens even niks doen joh….

Mijn telefoon gaat…. Ik pak hem op, en meteen vraagt men aan de andere kant: “Wat was je aan het doen?” Op het moment dat ik zeg “niets” valt er een stilte, en lijkt het er op als zou ik mij moeten gaan verantwoorden, haha. Niks doen lijkt tegenwoordig wel een schande. In de huidige snelle wereld waarin wij leven, hoor je eigenlijk dagelijks mensen zeggen “ik heb het zo druk”. Al zou het niet eens zo zijn, dan nog lijkt het hip om het druk te hebben. We zijn verslaafd aan prikkels. Moet onze meelbox niet leeg, dan moeten we vast nog wel iemand terugbellen. Iedereen om mij heen lijkt alles te willen blijven volgen en het liefst 10 dingen tegelijk doen. Er worden miljoenen boeken verkocht en gelezen over hoe je zou kunnen leren om te mediteren, maar het lijkt wel of de wereld om je heen slechts sneller en sneller gaat en alle mensen die daarin leven, geen tijd hebben om even niks te doen. Ik zie het al aan de kinderen in mijn omgeving. Op school hebben ze een volle agenda, en thuis zoveel spannende dingen te doen op hun computer, dat ze nauwelijks nog tijd hebben voor de meest flitsende hobby’s, sporten en ga zo maar door. De onrust die ze van nature niet echt horen te hebben, die wordt er door de maatschappij en hun ouders dan wel ingepompt. Komt zo’n druk kind dan bij een huisarts, dan worden medicijnen tegen Adhd voorgeschreven, alsof het om vitamine-tabletjes gaat. En zelfs daar hadden ze vroeger nog sinasappelen voor.

Jaja, en ineens besef ik wat ik zit te doen. Mijn heilige vrije maandagmiddag, zit ik op mijn leptoppie te tikken…….. Oh ja, het is slecht weer he. Is dat mijn excuus? Nou, nu gaat ie uit die computer en tot de volgende “drukke” dag maar weer. Als je mij zoekt, ik zit ergens op mijn gitaar te tokkelen. Want ja, om nou meteen maar niks te gaan doen, is ook zo wat, toch?

( Bronvermelding: bijgaande afbeelding van het tegeltje komt van www.artbizniz.nl )

Bo Temps overgenomen door Roosendaals gezin

Onze vrienden Bob en Eveline, en hun kinderen Tom (7 jaar) en Ben (5 jaar) zijn inmiddels verhuisd naar de Ardennen. Twee maanden terug schreef ik al een stukje over hun verhuizing naar België op www.knappers.nl/?p=221 en inmiddels is deze dus achter de rug. Bo Temps is Frans dialect voor beau temps, oftewel mooie tijden. Mooie tijden beleven zij met hun gasten op deze mooie stek, omgeven door schitterende natuur. Knisperende haardvuurtjes in de winter, ligstoelen op het gras in de zomer. Kampvuur met gitaarspel van Bob. Zelfgemaakte kaneelstengels van Tom. Gewoon, zoals vakantie zou moeten zijn. Voor wie op zoek is naar authentieke rust, ga naar www.botemps.be en voor je het weet zit je een paar dagen midden in de heerlijke rust van de Belgische Ardennen.

Bloggen vanuit je helikopter !

Bloggen doet iets voor je. Iets, wat overigens helemaal niet zo moeilijk te bedenken is en wat iedere schrijver, online of niet, zal kunnen bevestigen. Toen ik eind vorig jaar begon met mijn weblog, was het eigenlijk in eerste instantie vooral om iets te kunnen doen met mijn gedichten. Je kunt dit zien aan de pagina “Kermis in mijn hoofd” waar deze blog dus eigenlijk mee is begonnen. Dat mijn gedichten vaak diepere gedachten proberen te verwoorden die weer aansluiten bij de Advaita Vedanta filosofie, dat zorgde vanzelf voor een soort thema als kapstok voor mijn blog.
Maar goed, ik begon dus met “Bloggen doet iets voor je”. Wat is nu dat “iets”? Ik zal proberen dit hier onder woorden te brengen. Als je in je leventje er gewoon maar wat op los leeft, en iedere dag spelenderwijs kunt nemen, zoals hij komt, dan hoeft er misschien niet veel “gezocht” te worden. Maar, wil je wat bewuster leven, en ben je van nature een “zoeker”, net als ik, dan kom je er op een gegeven moment achter, dat de antwoorden je “spelenderwijs” niet zomaar aan komen rollen. Dan kun je aan de slag. Dit aan de slag gaan is een proces waar ik in mijn geval, jaren geleden mee ben begonnen. Zoals velen met mij, op een moment dat het “water mij aan de lippen stond” en ik eigenlijk niet tevreden was met het leven zoals het zich op dat moment aan mij ontvouwde. De oorzaak hiervan kom je op mijn weblog niet tegen, omdat ik er voor gekozen heb om niet in een soort van slachtoffer-rol te blijven hangen. (Eenmaal het dal voorbij, hoeft het niet steeds meer te worden benoemd.)
Na heel wat lees- en zoekwerk, kwam ik er achter dat ik zat te “zoeken in andermans woorden” en dus ook geconfronteerd werd met hun waarheid. Vaak deels, maar niet geheel de mijne. Ik denk dat op dat moment het idee voor mijn persoonlijke blog is geboren. Tijdens mijn werk (bij een uitgeverij van boeken, bladen en websites) was ik al vaak geconfronteerd met mensen die zakelijk (voor hun bedrijf) een weblog bijhielden, wat ik op dat moment vaak wat overdreven en soms zelfs een tikkeltje exhibitionistisch vond. Inmiddels realiseer ik mij dat dit een vooroordeel en dus fout van mij was. Want, wat die blog voor mij privé doet, kan hun blog ook voor hen zakelijk doen: het jezelf een eigen spiegel voorhouden omtrent alles wat je bezighoudt, hoe je daarmee omgaat etc. Bloggen helpt mij bij het loslaten van allerlei “zij”-gedachten en het op een rij krijgen van een aantal zaken die mij werkelijk boeien. Deze zaken kan ik dan veel beter, vanuit een “helikopterview” bekijken, op het moment dat ik ze voor de “lezer” aan het beschrijven ben. Uiteindelijk, hoeveel bezoekers er ook meelezen, ik ben ook mijn eigen lezer. Konklusie: bloggen helpt mij bij het vinden van mijn pad, of zoiets dus…. Is dat pad een doolhof, dan zie je vanuit die “helikopterview” veel sneller waar je heen moet!

Geluk aan het strand

Om het vorige bericht wat te onderbouwen, dat je niet altijd de waarheden moet zoeken in woorden, kijk maar eens rustig naar bijgaande foto van broer en zus. In dit geval overigens mijn neefje Rens en nichtje Geke tijdens een heerlijk dagje aan het strand. Daar hoef je niet zo veel meer bij te schrijven he. Je kunt de foto aanklikken om te vergroten!