De afgelopen dagen kreeg ik van verschillende mensen vragen, die allemaal neerkomen op: Waarom heb je nu die site(weblog) gemaakt, en wat wil je daar eigenlijk mee?
Voor iedereen die zich dat afvraagt, lijkt dit mij wel een ideale plek om het uit te leggen. Sinds 2001 loop ik met het plan om een boek te gaan schrijven. Met korte verhalen, gedichten en mijn visie op de grote levensvragen. Praktisch gezien betekent dit dat je na alle uitgewerkte teksten een uitgever moet gaan zoeken om je boek in de markt te brengen.
En er worden in ons land nu eenmaal meer gedichten geschreven dan gelezen, dus die uitgever zit niet op mij te wachten. Tenzij ik een bekende Nederlander ben, en dat is niet het geval, en daar zit ook niemand op te wachten.

Maar ondertussen broeiden mijn gedichten en ideeën dusdanig, dat ik er toch iets mee wilde doen. Voor zover ik het kan beoordelen niet alleen vanwege de gemiddelde geldingsdrang van een schrijver maar ook vanwege het gevoel dat het goed is om de opgedane kennis vast te leggen en uit te dragen.
Ik heb de afgelopen jaren erg veel boeken gelezen over allerlei oude religies. Op zoek naar “mijn waarheden”. Pas sinds de Advaita Vedanta traditie op mijn pad is gekomen, ongeveer anderhalf jaar geleden, ben ik mijn waarheden gaan vinden. Al werkend aan www.knappers.nl  geeft het mij de kans om de opgedane kennis uit mijn “Advaita-studie” voor mijzelf te herhalen, de hoogtepunten eruit te halen en te bepalen wat het mij zoal gebracht heeft. Zie het maar zoals iemand die afstudeert en een scriptie schrijft.
Daarnaast kan deze site er voor zorgen dat ook andere zoekers geholpen worden bij hun vinden. Want zeker is dat heel veel zoekers, zo enorm zoeken, dat het hun vinden in de weg staat.

We kennen niet voor niets het spreekwoord “Hij zocht zijn paard, en zat erop”. De waarheid die we zoeken, zit in onze levensweg verscholen. Blijven lopen dus, met vallen en opstaan, dan wordt het wel duidelijk. En dan niet te veel aan de andere kant van de weg willen lopen, hier is het ook prima he.

Verder is er nog iets wat mij drijft om deze site te onderhouden. Iets waar ik nog niet de vinger op kan leggen, maar wat ik wel weet is dat dit mij gaandeweg duidelijk zal gaan worden. Ik zie het als een avontuur wat me trekt, al weet ik nog niet waarheen. We zien het wel.
Voorlopig, wens ik jou veel leesplezier verder, en een waarachtig en liefdevol 2008 toe !
Groetjes, John.

Als hobbyfilosoof heb ik de neiging om vaak te ver door te denken. Haha, ik geef het zelf maar even toe. Als ik denk, doe ik dat, zoals al mijn soortgenoten, meestal in woorden, in taal. En daar schijnt nu net de verwarring in te zitten.
(Ik denk ook vaak in beelden, maar laten we dat gemakshalve hier maar even vergeten, dan wordt het helemaal vermoeiend he….) We denken dus in woorden, die ooit door mensen bedacht zijn. De toeschouwer bepaalt dus eigenlijk het schouwspel.
Stel je nu eens voor dat de hele wereld groen is, wie weet er dan nog wat groen is? Of, er loopt niemand in het bos, geen mens, geen dier, niemand. Een boom valt om door een rukwind. Wie hoort hem kraken, wie hoort hem vallen? En is dat geluid er dan wel? Wat is een schouwspel, als er niet “geschouwd” wordt? Was er ooit een begrip als “vrede”geweest, als de mens geen oorlog had gevoerd?

Alle antwoorden op voorgaande vragen, duiden op een uitleg dat iedere waarheid pas kan bestaan in verhouding tot het tegenovergestelde. En dat de werkelijkheid pas kan worden waargenomen, als er een waarnemer is.
Einstein zei ooit: “De werkelijkheid is louter een illusie, zij het een zeer hardnekkige.”

In onze afgescheidenheid kunnen wij mensen onze ware natuur niet bevatten. Misschien zijn wij met zijn allen wel God, die ons mensen als een bewustzijn heeft geschapen, waarin de droom van ons leven zich mag voltrekken. Waarin wij ons leven kunnen ervaren. En dat is het maffe, al dat ervaren doen wij als mensen, vanuit ons gevoel voor tijd en ruimte. Door onze taal kunnen we praten over vroeger, en iets vastleggen voor januari 2008. Het lukt het ons eenvoudig weg niet (of nauwelijks) om “hier en nu” te leven.

Om met Einstein te besluiten: “Tijd en ruimte zijn niet de omstandigheden waarin wij leven, maar de manieren waarop wij denken.”
Dat was het tot hier. Mijn klok zegt 20.41 uur. Even dit online zetten nog en dan ga ik mijn pc uitzetten.  Een bakske koffie doen mee ons Betske.

Ik wens jullie allen een gezond 2008.  Maak er maar een mooi jaar van.                     Groetjes, John Knappers.