Over advaita kun je erg veel zeggen, lezen, schrijven en denken. Het lijkt wel of er duizenden woorden nodig zijn om tot “inzicht” te komen. Het besef dat er geen verschil is tussen je eigen bewustzijn en het kosmische bewustzijn, lijkt, hoe paradoxaal dan ook, niet elk moment als vanzelf te komen. Ik lees boeken, praat en email met medeleerlingen en mijn leraar. Eigenlijk zoek ik naar een inzicht wat we als klein kind al hadden, en waar we gedurende de jaren, steeds verder van af zijn geraakt. En heb je eenmaal het inzicht gevonden, lijken de woorden overbodig.
Dit weekend waren we op bezoek bij ons neefje Rens (2) en nichtje Geke (3). Heerlijk hoe die kinderen zorgeloos kunnen zijn, in het nu…. Mijn nichtje was aan het “kralen-strijken” en al kijkend kun je niet anders dan er naast gaan zitten en meedoen. We hebben bijgaande afbeelding (zie foto onder) gemaakt. Een mandala om je gedachten in te laten verdrinken. Het maken van mandala’s en kijken er naar, schijnt je te helpen de rust te vinden, om tot inzicht te komen. Een meditatief ruggesteuntje dus. Wie houdt je tegen, hier de foto. Klik er op om hem te vergroten, en genieten maar, zolang je wilt…..