Zet jezelf eens in de zeik! (uit de oude doos)

Onderstaande blogpost is letterlijk overgenomen van een oude blog van mijzelf. Op 19-2-2011 schreef ik dit: Blogpower.nl. Momenteel is dit onderwerp weer helemaal actueel:

Zet jezelf eens in de zeik!

Valt het jou ook op? Het lijkt wel of het in de nieuwe media, onder bloggers en twitteraars de gewoonste zaak begint te worden om zomaar van alles over iedereen te schrijven. Men kijkt naar tv, ziet iemand iets zeggen en binnen enkele seconden lees je dan op twitter een oordeel over die persoon. Vaak is dit een vooroordeel of een dom oordeel gebaseerd op het uiterlijk van de desbetreffende.

20131207-211739.jpgWe leven in een land, waar we (gelukkig) vrijheid van meningsuiting kennen. Dus mag iedereen zeggen wat hij wil. En zegt Jantje publiekelijk iets over Pietje, wat Pietje niet zint, dan zit men zo samen met de duurste advocaten bij de rechter. En die lachen wel, met hun uurloontjes hoor. De beledigingen, variërend van smaad tot laster, worden dan nog eens tot in de treuren herhaald, en iedereen mag meegenieten, want alles moet onder het toeziend oog van de camera’s. Jawel, in de huiskamer hoeft men niets te missen. Is het niet serieus genoeg om er echte rechtszaken uit te halen, dan kan men het altijd nog terugzien bij de Rijdende Rechter. Te lachwekkend voor woorden. Hoe ziek kunnen we met zijn allen worden?

Terug naar de bloggers en twitteraars. Bloggers volg ik regelmatig, zeker omdat het een hobby van mezelf is. Op twitter zie ik af en toe de meest lompe en bevooroordeelde tweets voorbij komen. Niet van de mensen die ik volg, maar juist in de “retweets” die zij in al hun verbazing weer doorsturen. Of je volgt een hashtag omtrent een tv-programma als Pauw en Witteman (in dit geval op twitter onder #penw) en je schrikt je rot wat tv-kijkend Nederland te zeggen heeft over de mensen aan tafel.

Gelukkig zeggen beledigingen altijd meer over degene die ze uitspreken dan over degene waar ze aan gericht zijn.
Mijn idee: Mensen die dit soort zieke bizarre aannames rondstrooien over anderen, meteen “ontvolgen” of publiekelijk in de zeik nemen. Ik vraag ze wel eens: “Hoe kom je daar nu bij?” Het zal je niet verbazen… je hoort dan niets meer.

Zo dat is er uit. Ik erger me niet zo gauw, maar soms moet je toch even iets loslaten. Tegen alle mensen die zich aangesproken voelen zou ik willen zeggen: Zet je zelf eens in de zeik, voordat je oordeelt over een ander.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *