Stervensdruk, geen tijd om dood te gaan

Boeken lezen van mensen die zeer uiteenlopende levenservaringen hebben opgedaan. Het is al jaren mijn gewoonte. Van extreem, tot alledaags. Van succesvol tot verdrietig. Zo las ik onlangs “Stervensdruk” van Suzanna van de Hunnen.

Ik kwam haar boek tegen op Twitter. De term op zich viel me meteen al op. De tegenstrijdigheid in het woord alleen al. Al snel bestelden wij via haar site het boek, waarin zij het proces beschrijft wat zij momenteel doormaakt, vanaf het moment dat ze te horen kreeg dat haar vorm van eierstokkanker ongeneeslijk is. Ze is dan 43 en ineens wordt er een houdbaarheidsdatum op haar lichaam geplakt.

Via Twitter had ik al wat contact gehad met Suzanna en toen het boek binnenkwam, overkwam mij iets vreemds. Ik vond dat het andere boek, waar ik in aan het lezen was, opzij gelegd moest worden. Want, nu ik Suzanna “gesproken” had, kreeg ik een soort van haast om haar boek te lezen. Waarom? Om haar te kunnen vertellen wat ik er van vond? Het is me nog niet duidelijk.

Hoe dan ook, het is een boek waarin zij vlijmscherp beschrijft wat je overkomt als Magere Hein (of zoals zij hem noemt Mollige Hanna) je op de hielen zit. Emoties vliegen je rond de oren. Totdat Suzanna besluit om de “tijd stil te zetten”. Zij gaat de confrontatie aan met haar dood, niet DE dood, nee, de hare… Ze vecht niet meer tegen de dood, ze vecht voor haar leven.

De gesprekken die zij voert, met haar “alter ego” zijn hard, en soms lachwekkend. Zelden heeft een boek me zo geraakt. Suzanna maakt mij nog eens een keer duidelijk dat we allemaal sterfelijk zijn. Echter, wanneer we tot het intense besef komen dat we niet moeten stoppen met leven, op het moment dat de dood ons wordt aangekondigd, verandert er dus iets.

Ik weet totaal niet hoe ik zou reageren als mij vandaag hetzelfde zou worden verteld. Het enige wat ik zeker weet, is dat we ooit sterven. Allemaal. En hoe verder we dit wegstoppen, hoe moeilijker dit wordt. Suzanna maakt dit met haar boek bespreekbaar. Stelt kwaliteit boven kwantiteit. Gooit deuren open die we normaal liever snel voorbijlopen. Kruipt in de angst, en vindt daar zelfs liefde.

Als hulpverleners praten over begrippen als “acceptatie en overgave” denk ik altijd meteen: “wat lul je nou joh…” Suzanna heeft op het gebied van acceptatie een steen verlegd, in de rivier van mijn leven. Soms doen mensen dit. Heerlijk.
En ik ben blij dat ik dit vandaag met je mag delen Suzanna! Ik wens jou en iedereen die dit leest een zo gezond mogelijk 2012 toe. Met heel veel liefde erin.

2 gedachten over “Stervensdruk, geen tijd om dood te gaan”

  1. Ik dacht daar laatst ook eens over na. Stel het is afgelopen… Maar ik wil nog zoveel doen. Ik heb helemaal geen tijd om dood te gaan. Ik ben veel te druk.

    De tijd nemen om te doen wat je wilt. Het is lastig en bijna onmogelijk. Toch moet je leven in het hier en nu. En beseffen dat je nu leeft. Misschien bedoelen mensen dat als ze zeggen dat iemand veranderd is na een ziekte.

    Dank voor je bijdrage. Het stimuleert om zelf na te denken over het leven.

Laat een antwoord achter aan Hendrik-Jan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *