(Gegevens: 146 blz.  ISBN 978-90-78555-02-5   Vertaald door Rob van Dijk.) In dit boek leest men de voordrachten van Swami Dayananda Saraswati over de groei naar geestelijke, emotionele volwassenheid. Deze groei vindt niet, zoals lichamelijk groei, vanzelf plaats, maar moet bewust op gang gebracht worden. Gebaseerd op Indiase wijsheid, geeft de schrijver op een soms confronterende, maar altijd bijzonder heldere manier inspiratie aan beginners en gevorderden.

Leven is het doel van het leven en leven is groeien, niet alleen fysiek, maar ook emotioneel. Om je leven te beginnen moet je emotioneel een volwassene zijn. Als je emotioneel volwassen bent, verkrijgt je zoeken, je worstelen een richting. Een mens is emotioneel onvolwassen als hij of zij onder invloed staat van voorkeuren en antipathieën, van emotionele impulsen. In het geval van dieren vindt emotionele groei gelijktijdig plaats met de fysieke groei. Er bestaat dus geen emotioneel onvolwassen dier. Dit is echter niet het geval met mensen. Een mens kan fysiek volwassen zijn, maar emotioneel een kind. Het is deze emotionele onvolwassenheid die reacties veroorzaakt zoals verdriet, frustratie, depressie, jaloezie, boosheid, haat, enz. Emotionele onvolwassenheid is een typisch menselijk probleem, juist omdat hij een zelf-bewust wezen is, in staat om keuzes te maken. Hij moet er zelf iets voor doen om over dit probleem heen te groeien.
In dit boek legt Swami Dayananda uit hoe emotionele onvolwassenheid en de daaruit voortkomende problemen een gevolg zijn van het niet aanvaarden van de feiten des levens, hetgeen wordt veroorzaakt door verkeerd begrip. We zien zelden de feiten onder ogen; we zien veelal situaties die geprojecteerd worden door onze geest die beheerst wordt door onze eigen voorkeur en afkeer. Het begrijpen van onze voorkeur en afkeer en in staat zijn om ze te beheersen, is emotionele volwassenheid. We moeten een vermogen ontwikkelen om iedere gebeurtenis op de juiste manier te beheersen, zodat we ons niet zomaar uitleveren aan reacties in de vorm van jaloezie, haat, enz. Dit vermogen is emotionele volwassenheid. We moeten ons bewust zijn van de werkelijkheid van het leven en daarvoor moeten we het karakter van feiten begrijpen. Het is noodzakelijk om te begrijpen wat de aard is van de schepping, van de schepper en van onze relatie met die twee. De mens heeft een vrije wil en daarom een mogelijkheid om te kiezen en te handelen. Dit houdt tevens een verantwoordelijkheid in om op een juiste manier te handelen. Sommige dingen kan men veranderen, andere niet. Men moet dit verschil begrijpen en ervaren om er op de juiste manier mee om te kunnen gaan. Pujya Swami-ji behandelt deze aspecten tot in de details en laat zien hoe we ons kunnen bevrijden van onze voorkeuren en antipathieën, al handelend en reagerend op situaties. Dan wordt het leven een continu proces van leren en groeien, van emotioneel volwassen worden. Iemand die emotioneel volwassen is, is volmaakt als mens, vrij van conflicten, vrij van pijn en schuld. Zo’n mens kan de waarheid begrijpen: het zelf, ‘ik’, is compleet, volmaakt. Emotionele volwassenheid is niet alleen nodig voor het kennen van het zelf, maar ook om gelukkig en succesvol te zijn in het dagelijks leven.
Dit boek is samengesteld uit lezingen die Pujya Swami-ji gaf in Baroda en Ahmedabad, met als onderwerp emotionele volwassenheid. Deze lezingen werden op band opgenomen, uitgeschreven en geredigeerd door onze studenten in Baroda en Ahmedabad. We zijn hen allen dankbaar voor hun toegewijde werk. We hopen dat dit boek een steun zal zijn voor iedereen die zich bewust is van de noodzaak om vrij te zijn van emotionele problemen.
Swami Viditatmananda voor Sri Gangadhareswar Trust

Wie “Emotioneel Volwassen” wil bestellen, zie www.viveki.nl/uitgeverij.htm

“Boodschappen van leven uit de dodencel” is geschreven door Roger W. MacGowen & Pierre Pradervand. Dit boek is een aangrijpend en verbijsterend verhaal over de veerkracht van een mens. Het is een loflied op de grootheid van een onterecht terdoodveroordeelde die heeft weten te groeien, te delen, lief te hebben en te vergeven ‘ en dat nog steeds doet ‘ in een helse gevangenis, waarin alles erop gericht is om iemands menselijkheid te verpletteren. Maar het is ook een aanklacht, helder en zonder omwegen, tegen een van de meest onmenselijke en onterende detentiesystemen ter wereld, ‘death row’ in de gevangenis van Livingston in Texas. Sommige gevangenen worden er letterlijk gek van. Anderen, maar dat zijn er weinigen, worden grote wijzen. Roger McGowen heeft besloten in deze hel volledig verantwoordelijk te zijn voor zijn leven en heeft de moed gehad liefde en vergeving te praktiseren. ROGER MCGOWEN, geboren in een getto in Houston, groeide op tot een modelburger, maar zit nu al zestien jaar in de dodencel voor een misdaad die hij niet heeft begaan. Hij heeft zich ontpopt als een universele geest die weet te verenigen wat normaal gesproken uiteen zou gaan. PIERRE PRADERVAND, oprichter van de workshops ‘Vivre Autrement’ (Anders leven), is van huis uit socioloog. Hij woont in Zwitserland en heeft elf jaar in Afrika gewerkt (ontwikkelingssamenwerking). Van hem verscheen eerder: De zachte kracht van de zegening.
Meer informatie over Pierre Pradervand is (voor de kenners van de franse taal) te lezen op: www.vivreautrement.org

Wie is Roger W. McGowen?

Voor diegenen die Roger’s boek nog niet hebben gelezen, Roger is een zwarte Amerikaan, geboren in Texas op 23 december 1963 in een van de zwaarste ghetto’s van de stad, Ward 5, en is ter dood veroordeeld voor een misdaad die hij nooit heeft gepleegd (getuigen hebben verklaard dat hij elders bij een familiebijeenkomst was ten tijde van de misdaad maar zij zijn nooit benaderd door Roger’s – door de staat aangewezen – advocaat. Hij zit momenteel (2006) in zijn 19e jaar in ‘death row’ (de zgn. dodencellen – de laatste en zwaarste fase voor ter dood veroordeelden). Zijn rechtszaak was een voorbeeld van de typisch juridische parodieën die helaas nog veel te frequent voorkomen in het Amerikaanse rechtssysteem.
Roger’s advocaat heeft hem nooit bezocht voor aanvang van de rechtszaak, en baseerde zijn pleidooi enkel op het politierapport. Hij heeft nooit getracht Roger’s sterke alibi na te gaan. Hij viel zelfs meermaals in slaap tijdens Roger’s rechtszaak en heeft geen enkele tegenspraak geuit tegen de gehanteerde procedures die volledig in strijd waren met de grondwet van Texas en de VS. De aanklager beloofde een andere gevange een strafvermindering als hij een (valse) getuigenis zou afleggen tegen Roger, een praktijk die helaas maar al te vaak in de VS voor komt. Roger’s advocaat heeft geclaimd dat hij meer cliënten ter dood veroordeeld heeft gekregen dan welk ander advocaat dan ook, hetgeen nogal storend is voor een lid van het rechtssysteem.
Roger ging in hoger beroep en kreeg voor de tweede keer een door de staat toegewezen advocaat die vier jaar lang geen kontakt zocht met hem. Toen Roger hem eindelijk per telefoon te pakken kreeg vanuit Ellis One Unit in Huntsville (in die tijd hadden gevangenen recht op slechts twee telefoontjes per jaar), kreeg hij te horen dat hij zijn zaak afwees omdat een van de agenten die betrokken was bij de zaak een heel goede vriend van hem was. Roger vroeg hem waarom hij vier jaar nodig had gehad om tot deze conclusie te komen.
Tijdens de eerste acht jaar in de gevangenis heeft Roger geen enkel bezoek gehad (familieleden hadden geen auto en Huntsville is tamelijk ver van Houston waar zijn familie woonde). Geleidelijk aan, bewandelde deze ‘zelf-geleerde’, bescheiden ‘held in zelfontwikkeling’ het spirituele pad, en startte de lange, langzame klimtocht die hem vandaag de dag een inspiratie maken voor talloze mensen over de hele wereld. Hij is een leraar en voorbeeld voor velen.