Knappers.nl wordt momenteel verbouwd.

logoedwin10919045_660776110700731_825336004326001554_nDe trouwe bezoeker zal het vast zijn opgevallen dat Knappers.nl verbouwd wordt momenteel. Er is een nieuw Word-Press template geïnstalleerd, genaamd Twenty Fourteen. Vanaf nu ziet de site er ook prettig en handzaam uit op mobiel en tablet. We werken nog wat aan kolommen en kleuren en komende weken wordt er een frisser logo bovenaan de site geplaatst. Dit zal gebaseerd zijn op het plaatje wat ik nu voor de Facebook pagina gebruik. Met dank aan Edwin voor het ontwerp. Kortom: na 10 jaar bloggen, wordt het in 2017 straks tijd voor een nieuwe site. Verbouwen doen we gewoon “gaandeweg”.

IK WENS JULLIE ALLEMAAL EEN GEZOND 2017 TOE,
MAAK ER WAT VAN MENSEN!

Verward? – Klem tussen de draaideuren.

Volgens onderzoeksjournalist Stella Braam is er veel mis in de huidige psychiatrie in Nederland. Het kan beter, humaner en met meer perspectief. Daarom schrijft Stella een nieuw boek!

“We lopen allemaal het risico om de regie over ons leven even kwijt te raken. Als je daarnaast al kwetsbaar bent omdat je een psychische ziekte hebt, geen vast dak boven je hoofd of verslaafd aan alcohol en je wordt opgenomen in een psychiatrische kliniek… wat overkomt je dan? En wat gebeurt er als je ‘uitbehandeld’ bent?” Daarover gaat het nieuwe boek met als werktitel ‘Verward? – Klem tussen de draaideuren’ van onderzoeksjournaliste en auteur Stella Braam.

stella-braamStella (hier op Twitter) is vooral bekend door haar laatste bestseller: ‘Ik heb Alzheimer, het verhaal van mijn vader in deze tijd’. Haar nieuwe boek gaat over de zorg voor kwetsbare verwarde mensen in Nederland. Of liever: het ontbreken van zorg. Dat zoekt zij tot op de bodem uit!

Wil jij Stella steunen?

Ga dan naar deze pagina op de website van Braam&Broer en doneer of investeer mee, om dit boek mogelijk te maken. Voorproefjes van haar geplande boek vind je hier.

De komende tijd houden wij je via Knappers.nl op de hoogte over de ontwikkelingen rondom dit spraakmakende en nodige boek. Wil je als bedrijf mee investeren in dit boek, neem dan contact op met Stella.

SOAP rond MESTFABRIEK Roosendaal

img_0762De SOAP, rond de idiote plannen voor een mestfabriek naast een woonwijk in Roosendaal, gaat verder. Als betrokken inwoner volg ik dit proces nu een jaar. Heb er diverse blogs over geschreven. Zoek rechts boven even op de term MESTFABRIEK en het gaat vanzelf lekker ruiken…
Met stijgende verbazing zie ik hoe zowel gemeenteraad als college van BenW het eigenlijk gewoon (lijken te?) laten gebeuren dat er een MESTFABRIEK naast een woonwijk mag worden gebouwd.

Als je politici erop aanspreekt, tonen ze 1 op 1 hun zorgen. Echter, bij de gemeente lijkt men zeer volgzaam al het gekluns van een wethouder en wat collega’s te vertrouwen. Blijkbaar wonen ze niet in onze wijk? Zijn ze niet geïnteresseerd in de gezondheid van mij, mijn kinderen, en mijn kleindochter?

Als deze mestfabriek er onverhoopt mocht komen, zal ik mij diep schamen als Roosendaler. Los nog van het ongezonde aan alle plannen is het waanzinnig om te zien hoeveel gekluns er in beleid plaats vindt. En een wethouder Lok beweert rustig in de krant dat er in “het MER rapport” geen fouten staan. Maar natuurlijk….. ???????

Mocht meneer Lok dit toevallig lezen. Dan raad ik deze man aan eens aan een longarts te vragen, of hij/zij naast een mestfabriek zou willen wonen. Ach, meneer Lok straalt sowieso uit, als ik naar hem kijk en luister, dat het hem allemaal NIETS interesseert.

Mocht het hem wel iets interesseren? Reageren staat vrij.

P.S. Ik hou er normaliter niet van om iets op de persoon te spelen, maar gezien de ontwikkelingen rest mij niets anders dan op deze wijze, samen met vele anderen, aktie te blijven voeren. Tot aan de rechtbank toe.

Werkgroep Biomineralen reageert op ontwerpbesluit mestfabriek

De Werkgroep Biomineralen die zich verzet tegen de komst van de mestverwerkende fabriek aan de Potendreef te Roosendaal, diende deze week haar zienswijzen in bij het College van Roosendaal op het ontwerpbesluit van de mestfabriek van ZLTO.

In haar schrijven reageert  de Werkgroep op de door ZLTO ingediende rapporten, het MER – en GGD – rapport en het door het College van Roosendaal opgestelde ontwerpbesluit.

biomineralen-img150De Werkgroep wijst het College er op dat  de grondwet de overheid verplicht tot bewoonbaarheid van het land,  de bescherming en verbetering van het leefmilieu en het nemen van  maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid. Zij vraagt zich af hoe dit te rijmen valt  met een fabriek die een last en gevaar voor de omgeving in zich bergt. .

Zij constateert dat het al vanaf 2013  zowel bij ZLTO als bij het College ontbrak aan enige bereidheid tot communicatie met  de bewoners van het aangrenzende industrieterrein, de Westrand en een deel van het Centrum. Dat gebeurde pas in 2016 toen ZLTO dacht dat men de fabriek toch niet meer tegen kon houden

Naar de mening van de Werkgroep zijn de rammelende rapporten een aaneenrijging van aannames, berekeningen, onzekerheden en veronderstellingen.

Een voorbeeld daarvan is het zoveelste geurrapport waar duidelijk uit blijkt dat men probeert met gebruik van formules tot een acceptabel rekenkundig resultaat te komen: de geurnorm. En dat zou in de praktijk dus weleens behoorlijk tegen kunnen gaan vallen.

En terwijl in de  rapporten het gebrek aan gegevens en de schattingen de pagina’s uitpuilen. beweert het MER-rapport dat er geen leemten in kennis zijn.

Een MER rapport dat volgens het College het voortbrengsel zou moeten zijn van de op 23 juni 2016 door de gemeenteraad ingediende motie. Een zogenaamd MER  rapport wat echter de Werkgroep doet denken aan een spreuk van Jan Vercammen “Bedrogen worden is vervelend, dat weten is onaangenaam, maar weten dat men het weet is onuitstaanbaar.”

Zij merkt nog op dat met deze handeling van het College het belang van de omwonenden werd en is geschaad, maar dat dat kennelijk niet van belang werd geacht, ook niet door de Raad.

De Werkgroep vindt dat het handelen van het College de indruk wekt van vooringenomenheid en partijdigheid wat  in strijd is met het bestuurlijke Fair Play beginsel  .

Naar de mening van de Werkgroep is de  mestfabriek een proefproject. Men had mogen verwachten dat de uiterste nauwkeurigheid, zorgvuldigheid en voorzichtigheid zou worden betracht. Het tegendeel is waar. Als de Werkgroep en de bewoners niet van zich hadden laten horen , had de fabriek er al gestaan met alle gevolgen van dien.

De Werkgroep constateert dat het het GGD rapport mankeert aan eigen inbreng en men in feite alleen maar achter de Omgevingsdienst, het College en de ZLTO aanloopt. De GGD verwacht dat de overlast acceptabel zal zijn. Alleen vergeet de GGD aan te geven wat zij daar onder verstaat.

Helemaal onbegrijpelijk vindt de Werkgroep het gemis aan artikelen over handhaving in het ontwerpbesluit. Op grond van haar ervaringen in het verleden weet de Werkgroep dat, zo niet aan de voorschriften en opgelegde normen zal worden voldaan, het gewoonte is dat er doorgesukkeld zal worden. De fabriek zal  toegestaan worden te experimenteren met allerhande maatregelen en kan zo jaar op jaar een wijk/woonbuurt terroriseren.

De omwonenden hebben dan slechts twee middelen tot hun beschikking: klacht op klacht op klacht op klacht indienen tot ze een ons wegen of gaan verhuizen. De Werkgroep  is van mening dat de omwonenden op die wijze vogelvrij verklaard worden en dat hun woongenot en gezondheid ondergeschikt gemaakt worden aan het belang van Biomineralen B.V..

Zij eist dan ook van het College, zo die van zins zou zijn de vergunning aan Biomineralen te verlenen, dat in de vergunning de sancties vermeld moeten worden  welke zullen worden toegepast als door Biomineralen B.V. niet voldaan zal worden aan de voorwaarden, voorschriften of/en opgelegde normen. Het College zal tevens aan dienen te gegeven op welk moment de sancties zullen leiden tot het onder bestuursdwang stilleggen en/of definitief sluiten van het bedrijf Biomineralen B.V.

De Werkgroep  stelt dat, mochten sancties in de omgevingsvergunning ontbreken, de Werkgroep dat dan zal opvatten als een door het College bewust aansturen op een schending van het vertrouwensbeginsel.

Wat de Werkgroep betreft is er slechts één oplossing om alle problemen in de toekomst te voorkomen: geen vergunning verlenen.

Werkgroep Biomineralen

Zie o.a. Facebook:  https://www.facebook.com/STOPMestfabriek/

ZIENSWIJZE (bezwaar tegen MESTFABRIEK Roosendaal)

Onderstaand schrijven gaat deze week naar het College van B&W van Roosendaal. De bezoekers van Knappers.nl mogen alvast meelezen:

Aan: ​Het College van B&W van de Gemeente Roosendaal    Postbus 5000, 4700 KA Roosendaal

Onderwerp: ZIENSWIJZE op het ontwerpbesluit, voor het oprichten van een productiebedrijf van een nieuwe inrichting aan de Potendreef te Roosendaal, zaaknr. 2016WB0296, fase 1. (in onderstaand document genoemd: MestFabriek)

“Geacht College,
Als geboren en getogen Roosendaler ben ik opgegroeid in de Westrand; heb hier 20 jaar geleden het ouderlijk huis gekocht. Ik kan mij de tijden herinneren dat we overlast hadden van de oude suikerfabriek. Stank, rook en fijnstof. Als mijn moeder de witte was buiten hing en de wind stond verkeerd, kon ze alles opnieuw doen. Wat er toen al in onze longen is terecht gekomen? Geen idee…
Inmiddels staat al jaren de huidige vuilverbranding zijn rook uit te blazen, naast onze woonwijk. Deze hele woonwijk grenst aan de rijksweg A17, en heeft op zich dus al genoeg luchtverontreiniging te verwerken. Ik heb de onderzoeksrapporten gelezen. Ben geen ingenieur en ga mij ook niet verdiepen in alle waarden, grenzen en normen die al of niet overschreden gaan worden, bij het in werking stellen van wat ik hier als “mestfabriek” omschrijf. Ik heb wel verstand van taal en kan begrijpend lezen. In alle rapporten vind ik het opvallend dat het vol staat met onzekerheden en termen als “mits en indien”. Er wordt letterlijk verwezen naar de gevaren.

Op mijn publiekelijk te bezoeken weblog Knappers.nl heb ik al regelmatig met enorme verbazing over de plannen gesproken. Wat mij echt boos maakt is vooral, hoe noch de gemeente Roosendaal, noch de ondernemer deze plannen bij de bewoners van Roosendaal West heeft voorgelegd en toegelicht. Er wordt voortgeborduurd op een oud bestemmingsplan wat dateert uit de jaren 70. Als wij als bevolking erachter komen dat deze mestfabriek-plannen door de gemeenteraad worden geloodst dan zien we na wat media-aandacht dat ineens (binnen 1 week) alle politieke partijen het eens zijn dat er toch een MER moet komen en een GGD onderzoek. Deze onderzoeken staan echter vol onzekerheden en ik heb persoonlijk gesproken met een longarts en oncoloog over deze verslagen. Beiden zijn van mening dat het een stuk gezonder is om niet onder de rook van een mestfabriek te gaan wonen, en toch lijkt het er nu op dat onze politiek hooguit probeert wat “zorgen weg te nemen” maar verder niet echt het belang dient van onze inwoners.
Het varkensvlees wat verwerkt wordt in Oost-Brabant vooral, wordt geëxporteerd naar het buitenland. De mestkorrels die uiteindelijk gemaakt worden van deze mest, worden geëxporteerd naar het buitenland. En omdat onze huidige afvalverwerking dus restwarmte over heeft, zou dan deze mestfabriek hier in Roosendaal moeten komen? Ik vind het dus als inwoner van de Gemeente Roosendaal onvoorstelbaar dat men dit laat gebeuren. Om niet te zeggen waanzinnig.

Mijn vragen:
1. Bij wie moet ik aankloppen als straks mijn longklachten verergeren?
2. Bij wie moet ik aankloppen als de waarde van mijn huis gaat dalen omdat ik “onder de rook van een mestfabriek” woon?
3. Bij wie moeten we als bevolking aankloppen als er straks rare ziektes ontstaan door bacteriën, waarvan nog niet exact bekend is wat de gevolgen zijn? (zie Q-koorts, varkensvirus e.d.)
4. Is het nu werkelijk niet mogelijk om een fabriek als deze, eigenlijk welke fabriek dan ook, niet naast een woonwijk te bouwen. Ofwel; zijn er geen alternatieven waar nauwelijks mensen naast wonen?

Ik ben er van op de hoogte dat heel wat mede-belanghebbenden uit de wijk gelukkig zullen ingaan op de gebrekkige communicatie, de fouten en gevaren in de rapporten, als ook de gemaakte fouten in de politieke procedures. Ben enorm blij dat er een Werkgroep Biomineralen is opgericht. Deze club mensen heeft m.i. veel beter begrepen waar dit alles over gaat dan het gemeentebestuur.

Tot slot wil ik graag dit kwijt:
Tijdens gesprekken met diverse politici uit de stad ben ik er achter gekomen dat desbetreffende bestuurders veelal nauwelijks kennis hebben van deze discussie. Wanneer ik ze daar op aanspreek komen ze vooral met regeltjes en verschuilen zich achter eerder genomen, ongezonde beslissingen. Emoties worden opzijgeschoven en diverse wethouders lijken voor alle onrust en emoties in onze wijk Westrand en daarbuiten, geen oor te hebben. Emoties zijn blijkbaar geen argumenten voor hen. Dit, in een tijd waarin zowel globaal als landelijk bewezen wordt dat emoties wel degelijk argumenten zijn.

Voor mij heeft het volgen van deze hele besluitvorming en het beluisteren van gemeenteraadsvergaderingen opgeleverd dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in de Roosendaalse politiek. Laat staan in de ondernemingsplannen van SUEZ en ZLTO die er uiteindelijk alleen op uit zijn om geld te verdienen, los van welke schade dit voor onze gezondheid gaat opleveren.

Ik verzoek hierbij dan ook de Gemeente Roosendaal om schriftelijk mijn 4 vragen boven te beantwoorden. Verder zal ik niet schromen om persoonlijk juridische stappen te overwegen.

Rest mij u te informeren dat ik deze volledige tekst publiekelijk zal publiceren op mijn eigen site Knappers.nl. Dit doe ik vooral omdat ik namelijk van mening ben dat onze samenleving veel beter geïnformeerd had moeten worden, zowel door politiek als door de ondernemers in kwestie.

Met hartelijke groet, in afwachting van uw antwoord, John Knappers.

Niet springen!!

Het aantal incidenten met verwarde mensen, schijnt dit jaar, t.o.v. vijf jaar geleden met 65 % te zijn gestegen. Het waren er in 2015 totaal 65.000. En of deze cijfers nu wel of niet kloppen, iedereen die de media een beetje volgt, ziet bijna dagelijks krantenkoppen als “verwarde man staat uren op een balkon te roepen tot politie en brandweer…..”.
Kranten smullen er blijkbaar van. Inmiddels heeft de “verwarde man” zo’n enorme naamsbekendheid gekregen dat wanneer je bij Google “verward” intikt, er als vanzelf de “verwarde man” verschijnt.

De journalisten die de krantenkoppen bedenken, hebben haast. Snelheid van nieuws is belangrijker dan kwaliteit en vaak lees ik de meest bizarre aannames in zo’n nieuwsbericht. Verslaggevers bedenken oorzaken en ziektebeelden, soms nog sneller dan de psychiater. Schijnbaar zijn mannen vaker verward, en doen dan sowieso vaker opvallende dingen. De maatschappij wil deze mensen niet. De buren hebben er last van. De politie wil ze niet vervoeren. De GGZ heeft geen bed voor ze. En wachtlijsten hebben geen ruimte. Wij willen eigenlijk de “verwarde man” het liefst niet om ons heen.
Maar de “verwarde man” verkoopt wel, want de media lijken gek op hem.

De wereld wordt sneller, we krijgen dagelijks steeds meer indrukken te verwerken, en we hebben honderden vrienden op de sociale media. Maar, op het moment dat we, al is het maar “tijdelijk verward” zijn, dan vindt de wereld het maar niks.

De verwarde man wordt pas geholpen als hij bekend maakt de verwarde man te zijn. Als hij een gevaar voor zichzelf blijkt te zijn, of voor zijn omgeving, dan komen de instanties in aktie. Vaak helaas te laat. Dan loopt het soms verkeerd af met de verwarde man. Want er moet eerst wat gebeuren.

Ben je een vrouw, tja, dan lijkt het er op (als je de media gelooft) dat je (taalkundig gezien) minder risico loopt.

Ben jij een man? Mocht je morgen wakker worden, niet meer weten waar je bent, rare beesten herkennen in de gordijnen en camera’s aan je plafond zien hangen….? Maak je geen zorgen dan. Die stemmen die je hoort komen vast uit de radio van de buren.

Dit artikel heeft er wellicht ook toe bijgedragen dat je er geen drol meer van begrijpt. Ga op je balkon staan en roep hard om hulp. En dan maar hopen dat de mannen van de hulpdiensten niet in de war zijn…..

Heee. Ssssst. Niet springen!!

Word rustig wakker, haal diep adem, het was een warrige droom. Loop naar de brievenbus, en kijk in de krant. Mocht je daar toch jezelf herkennen in een foto, schreeuwend op je balkon, geen zorgen. Journalist en fotograaf hebben je ontdekt. Nu de mannen van de politie nog. Die wilde je komen halen, maar mogen dat niet meer, en de gemeente had geen geld meer voor de benzine van de ambulance. Even wachten dus. Een paar dagen maar. Of weken. Misschien komt het goed.

Nogmaals… Niet springen!!