Perfectie?

Ik hou niet van perfectie. Niet, dat ik het niet nastreef, maar naarmate ik ouder wordt, realiseer ik mij dat perfectie betrekkelijk is. Eigenlijk, als je de meeste dingen om je heen eens goed bekijkt, dan zijn ze vaak niet perfect. Er zit een kras op mijn gitaar, maar ik zou hem niet willen missen. Zonder die kras, is het mijn gitaar niet meer. De prachtigste schilderijen, zijn vaak wel ergens een beetje beschadigd. De beste muzikanten ter wereld, die mij diep kunnen raken, spelen of zingen er soms net een beetje naast. En ons trouwe Maria-beeld mist sinds kort een stukje van haar hand. Zo kan ik uren doorgaan.
Mensen die “perfect” willen zijn, krijgen vanzelf last van allerlei dwangneurotische trekjes en uiteindelijk dus stress. Op het moment dat je beseft dat dingen mogen zijn zoals ze zijn, en je daar mee kunt leven, komt het besef, dat niet alles perfect of compleet hoeft te zijn. De verzamelaar, die geniet van zijn zoektocht naar die laatste postzegel van die ene serie, die hij al zijn hele leven kompleet wilde hebben…. Wat heeft hij nog te doen als de serie klopt. De restaurateur die de klassieke auto helemaal in orde heeft, en kan gaan genieten van het rijden… De zoektocht naar perfectie, de drang naar heelheid, kan natuurlijk een goeie drijfkracht zijn. Toch realiseer ik mij meer en meer, dat het verlangen naar die heelheid hetzelfde is als de wens van de nieuwe auto. En dan die eerste kras…….  Nee, doe mij dan maar dat ene deukje, en lekker laten zitten. Kijk je in je spiegel en zie je een scheur in het glas, of een rimpel in je spiegelbeeld? Geniet er van, je ziet dat je leeft, verandert en ouder wordt. En zo is leven ook bedoeld. Als je dat kunt beseffen, dan krijg je een gevoel van perfectie, en dat is heerlijk. Geniet er van.

Geest als zee

De geest is als de zee,
en als de golven zijn de bewegingen van de geest.
Hij die zijn geest tot rust weet te brengen,
is als iemand die de oceaan is overgestoken,
haar gevaren heeft getrotseerd
en ten slotte de overkant heeft weten te bereiken.

(Deze overweging kwam ik tegen op een kalenderblokje met van die mooie wijsheden voor alle dag. De bron stond er niet bij vermeld. Ik vond de tekst mooi genoeg om door te geven in ieder geval. Geniet van je dag!)

Bob Konings – “Blogger in Beeld”

Knappers.nl plaatst (vanaf nu) regelmatig een uitgebreid interview met een medeblogger. Vandaag stel ik jullie graag voor aan Bob Konings, die vanuit de Belgische Ardennen de spits af bijt als eerste “Blogger in Beeld”. Bob houdt, vanuit hun prachtige locatie in de Ardennen, zelf een weblog bij. Tevens runt hij samen met zijn vrouw Eveline www.jewerkdebaas.nl, en www.het-roer-om.nl

1. Wie ben je? Vertel iets over jezelf of je leven, en over je blog?
Ik ben Bob Konings, geboren en getogen Roosendaler, getrouwd en vader van twee zoons. In juni 2008 ben ik naar de Belgische Ardennen verhuisd en run daar een bed and breakfast. Tevens run ik samen met mijn vrouw een counselingsbedrijf, gericht op relatiecounseling en bedrijven. In mijn spaarzame vrije tijd houd ik me bezig met de slag om de Ardennen, en dan vooral het gebied waarin ik woon. De reden dat we verhuisden naar de Ardennen? We wilden iets totaal anders met ons leven. Minder drukte, meer natuur en meer samen. En dat is helemaal gelukt.

2. Weet je nog wat de aanleiding was om met je blog te beginnen?
Toen we in 2005 startten met onze zoektocht naar ons droomhuis in de Ardennen, besloot ik daar een blog aan te hangen. Ik vertelde over onze zoektocht naar een geschikt pand. Het verhaal was vaak hetzelfde: We hebben huizen bezocht, maar niets gevonden. Toen we ons droomhuis gevonden hadden en verhuisden, vond ik dat ik de blog moest voorzetten. Het is een blog geworden over de dagelijkse dingen die we meemaken. Ondanks dat de Ardennen op steenworp afstand ligt van Nederland, is het een totaal andere wereld en een heel andere cultuur. Die wereld probeer ik met korte stukjes in beeld te brengen. Altijd met een dikke knipoog, dat moet ik er wel bij zeggen. De weblog was in het begin bedoeld voor het thuisfront. Die konden op afstand lezen wat we meemaakten. Nu is de blog openbaar en via de website van de bed and breakfast te bekijken.

3. Heeft je blog een commercieel belang, of is het pure hobby?
In eerste instantie zou ik zeggen dat het een hobby is. Maar, dat klopt niet helemaal. De weblog is doorgelinkt vanuit onze website van Bo Temps. Het kan voor mogelijke gasten een beslissende factor zijn om wel of niet te komen overnachten bij ons. De weblog is ook gelinkt aan onze nieuwsbrief. 4x per jaar geven we een nieuwsbrief uit met de laatste nieuwtjes. Er zit dus wel een stuk commercieel belang achter. De laatste maanden zie je de bezoekersaantallen op die weblog ook groeien. Niet spectaculair, maar er is zeker groei. Er zijn vaste bezoekers vanuit familie, vrienden en gasten die regelmatig komen kijken. Ik krijg ook regelmatig dingen terug te horen van gasten die stukjes hebben gelezen.

4. Heeft het je iets gebracht? Wil je er iets mee bereiken?
De blog is voor mij puur een uitlaatklep. Ik wil vertellen en laten zien wat we hier meemaken. Het mogen dan kleine dingen zijn, maar dat vind ik leuk. Je verwonderen over kleine dingen, zoals het zien van een hert of een kabel in je auto die is opgegeten door een steenmarter. Het uitgangspunt is en blijft het vertellen van onze beleving in Grandmenil. (Bijgaand een sfeerbeeld van het authentieke dorpje in de Ardennen).

5. Wat is het allermooiste wat je blog heeft opgeleverd?
Je maakt hier ook moeilijke, frustrerende dingen mee. De weblog is een uitstekend middel om dat negatieve om te buigen naar iets grappigs of zelfs hilarisch. Bij een vervelende gebeurtenis kan ik uren lang zitten broeden om het om te buigen naar iets leuks. En dat lukt altijd. Ook mooi, is dat een tijdje terug een van mijn gasten arriveerde. Bij het binnenkomen begon hij meteen te roepen dat ik hem niets hoefde te vertellen, hij wist alles al. De gast had de hele weblog van voor tot achter gelezen en dat leverde zeer vermakelijke gesprekken op. In de toekomst (?) hoop ik alle verhalen te bundelen in een boekje.

6. Soms delen mensen erg intieme dingen. Waar ligt jouw grens?
Door te bloggen maak je je heel kwetsbaar. Ik vertel openlijk over stommiteiten die ik hier bega. Ik zit daar niet mee. Maar, ik merk wel dat ik heel dicht bij mij houd. Bloggen levert grenzen op. Zo schrijf ik bijna nooit over gasten. Ik doe dat alleen als het verhaal meerwaarde heeft, of als het belachelijk genoeg is. Het is echter wel een grens: het kan toekomstige gasten afschrikken en dat botst natuurlijk met het zakelijke belang. Ook de kinderen houd ik heel veel buiten schot. Als er al een verhaal over hen is, dan is het inhoudelijk: wat zij hier doen, wat ze meemaken op school. De opzet van onze blog is ook heel beperkend. Ik zou over veel meer dingen willen schrijven, maar dan gaan die niet over het leven hier. Dingen als politiek, wereldzaken, etc, passen niet in deze blog. Enerzijds jammer, anderzijds accepteer ik dat ook wel.Ik houd het dicht bij huis. Bij kleine dingen. Op dit moment ben ik serieus aan het overwegen om meer te vertellen over de dorpsbewoners, uiteraard met respect. Er zitten hele bijzondere mensen tussen en die bijzonderheid zou ik graag willen delen.

7. Volg je regelmatig dezelfde blogs. Hoeveel, en wat voor  soort blogs?
Ik volg regelmatig andere blogs. Ik ben een fervente Internetter, altijd op zoek naar informatie en dan stuit je nogal eens op blogs. Ik heb een aantal vaste blogs die ik volg. Omdat die vermakelijk zijn of opvallend. Knappers volg ik al een aantal jaar, uit nieuwsgierigheid.

8. Bezoek jij wel eens andere “filosofisch” getinte blogs of sites?
Ik bezoek niet speciaal filosofische sites. Ik ben geïnteresseerd in mensen en hun verhalen. Het mooie aan Internet en aan blogs, hyves, twitter en andere sites is, dat iedereen die wil schrijven ook daadwerkelijk zijn/haar verhaal kwijt kan. Je ziet dat bv op hyves. Heel veel mensen schrijven daar blogs over de dingen die hen overkomt. Ik denk wel eens dat mensen niet doorhebben hoezeer ze bekeken kunnen worden. Je zet jezelf wel op een bepaalde manier neer. Ik gebruik de hyves pagina vooral voor de dingen die we hier doen. En daar kan ik ook een stuk verwondering kwijt ten aanzien van de wereld, zoals politiek. Ik ben dus niet specifiek op zoek naar bloggers, maar kom ze geregeld tegen. De interessante blogs blijf ik volgen en mail soms met hen.

9. Lees dit eens?  Staan wij (volgens jou) als mens los van onze schepping?
Wat is “schepping”? Vanuit mijn katholieke achtergrond heeft dat een heel andere betekenis. De bijbel was trouwens voor mij reden genoeg om atheïst te worden. Ik heb weinig met advaita, denk ik. Of ik moet eerst eens zien wat de werkelijke betekenis ervan is, niet in bloemige onbegrijpelijke taal. Ik merk dat ik de laatste twee jaar veel aardser geworden ben. Het woord “spiritualiteit” levert bij mij oprispingen op. De wereld zit an sich al ingewikkeld genoeg in elkaar om me ook nog eens daarin te verdiepen. Noem het kortzichtigheid of noem het normaal. Het woord spiritualiteit lijkt gekaapt door mensen die de werkelijkheid niet aan kunnen. Je ziet dat ook in de coachingswereld. Voor ieder ding en ieder probleem is wel een coach. Vaak koppelen zij hun coachschap aan spiritualiteit. Ik kan daar niets mee. Ik blijf liever met mijn twee voeten stevig op de aarde staan. Ik verwonder me om de wereld om me heen. Gedrag van mensen, gebeurtenissen waar we als mens geen grip op hebben. Ik kan me verwonderen over de natuur. Een klein voorbeeld: in de herfst liep ik met vrouw en kinderen in een van de prachtige bossen in onze directe omgeving. Achter een kleine heuvel ontdekte ik paddestoelen. Op zich niet raar in de herfst. Maar deze waren allemaal in een prachtige blauwachtige tint. Ik heb geprobeerd uit te zoeken hoe dat kwam, maar ik weet het nog niet. De verwondering is overgebleven. Mooi toch?

10. Volgens enkele hardnekkige Advaita-filosofen is de wereld zoals wij hem zien, een illusie? Mocht hij dat niet zijn, wanneer vergaat deze wereld dan, en waarom?
Als de wereld een illusie is, dan is het wel een mooie illusie. Ik zei al, ik ben heel aards. Vergaat de wereld dan ooit? Geen idee. De mensheid is in staat om zichzelf te laten vergaan. De natuur gaat ons daar mogelijk een handje bij helpen. Dat de mensheid op een verkeerde manier bezig is om zichzelf in stand te houden besef ik zeer goed. Er moet een hoop veranderen in de wereld. Ik denk dat de mensheid eerst tot de afgrond moet worden gedreven voordat zij doorheeft wat er precies moet veranderen. Een doemscenario, ik weet het. Zoland de wereld te afhankelijk is van natuurlijke bronnen als olie en gas, en haar hele economie daaraan ophangt, zal zij niets leren. Op het moment dat dat allemaal op is, dan gaat de verandering komen. Dat is mijn overtuiging.

11. Bob, wil je tot slot nog wat kwijt aan de lezers van Knappers.nl?
Ik blijf bloggen, ik blijf mij verwonderen. Ik houd van veranderen en ik vermoed dat er binnen een paar jaar een totaal andere blog bij gekomen is.

Tot slot even een opmerking namens Knappers.nl: De geplaatste foto’s in dit interview kun je allemaal terugvinden in de genoemde websites, en zijn dus rondom hun huis gemaakt. Met dank aan de hele familie Konings !